در خبرها آمده بود که یک مربی مازندرانی به این 4 وزنه‌بردار نوجوان و البته مازنی خارج از اردوی تیم ملی مواد نیروزا فروخته و اسباب این آبروریزی را فراهم آورده است. فکر می‌کنم شما هم با ما هم عقیده باشید که پدیده شوم دوپینگ همچنان دارد قربانی می‌گیرد و عناوین آسیایی، جهانی و بین‌المللی یکی پس از دیگری پس گرفته می‌شود و نمی‌دانیم ورزش ایران تا چه زمان باید قربانی بدهد؟
مقصر هم یک مربی وزنه برداری و 4 نوجوان کم سن و سال نیستند. دوپینگ مثل خوره به جان ورزش افتاده و بعد از این وزنه‌برداران آزمایش دوپینگ یک قهرمان تیر و کمان هم مثبت اعلام شد تا همه ما را بیشتر به فکر فرو ببرد که در ورزش کشورمان چه می‌گذرد؟
از طرفی در برخی فدراسیون‌ها هم نابسامانی، حاشیه و اختلاف بیداد می‌کند! به طور نمونه فدراسیون تیر و کمان علاوه بر یک دوپینگی که مدال طلای آسیا را لوث کرد با چالش دیگری هم مواجه شد و آن پناهنده شدن کماندار دیگری بود که در سال 2007 مدال نقره آسیا را تصاحب کرد و با بی توجهی و غفلت مسئولین فدراسیون به تابعیت دولت آمریکا درآمد!
از فدراسیون جودو نیز هر روز اخبارناکامی و شکست به گوش می‌رسد و اوضاع والیبال هم چندان مساعد نیست!
از سوی دیگر همه بزرگان تنیس روی میز کشور در اعتراضی به سیاستهای فدراسیون کناره‌گیری کردند و همچنین از بقیه فدراسیون ها هم اخبار خوشایندی به گوش نمی‌رسد!
البته جامعه ورزش از این دست اتفاقات حاشیه‌ای زیاد به خود دیده ولی جالب اینجا است که مسئولان وزارت ورزش و جوانان هیچ واکنشی به این مسائل پرسروصدا نشان نمی‌دهند و ترجیح دادند خود را درگیر بدرقه ملی‌پوشان فوتبال در راه جام جهانی برزیل نشان دهند!
این در حالیست که چند ماه دیگر ورزش ایران باید از عنوان چهارمی خود در بازیهای آسیایی «اینچئون» دفاع کند و در شرایط فعلی این مهم بسیار بعید به نظر می‌رسد.
بدون تردید یکی از دلایل عدم رشد کافی در ورزش ما و سلطه سایر کشورها بر ورزش جهان و آسیا همین بی توجهی‌ها است. آنچه اشاره رفت مشتی به عنوان نمونه از خروار بود و شما خودتان قضاوت کنید، در کل ورزش ما چه سیستمی حاکم است و آیا می‌توان در چنین شرایطی انتظار موفقیت در بازیهای آسیایی را داشت!؟
