زهرا موسوی‌ها- هرجامعه از گروه‌ها و جنسیت‌های مختلف و طرز تفکرهای گوناگون تشکیل شده است؛ ولی اگر به دنبال نخستین گروه‌ها در جوامع گوناگون باشیم باید بگوییم اولین گروه‌هایی که در جامعه به شکل عینی و طبیعی وجود دارند گروه‌های جنسیتی هستند، به عبارت بهتر وقتی شما با جامعه‌ای مواجه می‌شوید اولین تفاوتی که در بدو ورود به آن به چشم‌تان می‌آید «زن و مرد» بودن افراد است که بر حسب تفاوت‌های طبیعی نقش‌ها، نیازها، علایق و خواسته‌های متفاوت دارند، هرچند تفاوت در ذات کلمه بارمعنایی منفی را به همراه می‌آورد؛ اما در اینجا تفاوت میان زنان و مردان می‌تواند به عنوان موضوعی سازنده محسوب شود و به سبب همین نکات حضور هر دو گروه در مشاغل مختلف، خصوصا مشاغلی که بهره‌وری افراد از منافع مادی و معنوی جمعی ناشی می‌شود ضروری می‌گردد؛ دکتر طاهره صفریان پور درخصوص این تفاوت ذاتی در بین زنان و مردان از منظر جامعه‌شناسی که رشته تخصصی او است این‌طور می‌گوید: «در طول تاریخ به سبب ویژگی زایش و باروری زنان به آنها نقش مادری و همسری و به تبع آن کارهای خانگی سپرده شده است، درحقیقت این ویژگی تنها مختص زنان با هر طبقه اجتماعی که در آن حضور داشتند بود؛ اما در دهه‌های اخیر و با بالاگرفتن بحث مشارکت زنان در عرصه‌های مختلف، سه‌گانه‌ای به نام همسری، مادری و اشتغال ایجاد شد و در طول بازه زمانی به فراخور شرایط جوامع صنعتی صورتی دیگر به خود گرفته و اکنون به شکل جدی‌تری مطرح می‌شود و جامعه‌شناسان زیادی با بررسی موضوع به جنبه‌های مثبت و منفی آن توجه کرده‌اند که همین موضوع به میزان اهمیت بحث شما نظرها را معطوف می‌کند.
بخشی از فرایند اشتغال که به غلط برای زنان مطرح می‌شود ایجاد نوعی احساس فردی خوب و رسیدن به هویت جمعی متعالی است؛ این همان موضوعی است که به غلط در میان افکار عمومی جا افتاده و سبب شده تا افراد به موضوعاتی مانند خانه‌داری به چشم حقارت نگاه کنند البته در یک بعد نگاه اسلام به حضور زن در اجتماع نگاهی متعادل و به دور از افراط است نگاهی که سکینه سبزواری استاد علوم دینی و مدرس حوزه در مورد آن اینگونه برای ما می‌گوید: «اندیشه اسلامی به قضیه انسان بودن زن و مرد در آفرینش با دیدگاهی واحد نگاه می‌کند و هر دو را به سازندگی و حرکت‌دادن تمدن اسلامی در عرصه حیات انسان‌ها دعوت می‌کند و مسئولیت انحراف از مسیر یا پایداری در راه عقیده را به طور برابر به دوش هر دو می‌گذارد، به عبارت بهتر زن و مرد به‌عنوان مکمل یکدیگر در تمدن‌سازی اسلامی نقش‌آفرین هستند قرآن کریم از حرکت زندگی زن و مرد به‌عنوان یک جامعه یاد می‌کند و حتی به نقش‌هایی مثل مادری، پدری، همسربودن نیز به‌عنوان نقش انسانی جامعه‌ساز می‌نگرد و در کنار آن انفعال اجتماعی و سیاسی را نیز نمی‌پذیرد. وجود دو بانوی نمونه اسلام در جهان شریعت حضرت فاطمه(س) و نیز حضرت زینب کبری(س) زنانی که به سرنوشت سیاسی و اجتماعی جامعه خویش حساس بوده و رسالتشان را به‌خوبی انجام دادند بیانگر مقام و منزلت زن و نقش آنها در جامعه اسلامی است، در حقیقت بر خلاف نظر برخی از جریانات سه‌گانه مادری، همسری و اشتغال هرگز با یکدیگر ضدیت ندارد، یک زن می‌تواند در عین اینکه از دو نقش اصلی خود غافل نشود نسبت به فرایندهای اجتماعی و سیاسی و بازدهی اقتصادی برای خانواده نیز فعالانه حرکت کند.
در یک نگاه کلی به جامعه امروز باید گفت که به هر حال اشتغال زنان واقعیتی است که وجود دارد و گاهی از جهات گوناگون خود را اجتناب‌ناپذیر نشان می‌دهد؛ اما آنچه در این اجتناب‌ناپذیری باید مورد توجه قرار گیرد موضوع درنظرگرفتن شأن و کرامت زن است، این موضوع سبب در نظرگرفته‌شدن توافقی عمیق و سازنده برای جامعه می‌شود و در نهایت امتیازات اشتغال زنان از حوزه‌های فردی خارج می‌شود و خانواده و در نهایت جامعه را در ابعادی مادی و غیر مادی آن در‌برمی‌گیرد .