اما این پیروزی شیرین و لذت بخش، در حالی به دست آمد که شاگردان «کی روش» در طول 90 دقیقه بازی،هرگز شباهتی به تیم ملی قدرتمند ایران نداشتند! ازبکستانی‌ها که پنج بازیکن خودشان – از جمله جباروف، بهترین بازیکن سال آسیا – را به دلیل محرومیت به همراه نداشتند، در تمام لحظات بازی نسبت به ملی پوشان ایرانی برتری نسبی داشتند و اگر درخشش سید مهدی رحمتی، دروازه‌بان خوش قامت ایران نبود، بی شک یک شکست تلخ به نام‌مان رقم می‌خورد. در راه به پیروزی رسیدن تیم ملی، نباید از اشتباه داوران هم گذر کرد که گل سالم و صحیح ازبک‌ها در نیمه دوم را نگرفتند!
اما به هر حال تاکتیک کی روش – یعنی حفظ دقایق بازی و وارد کردن ضربه نهایی در دقایق پایانی – به خوبی جواب داد و بعد از اضافه شدن عناصر تهاجمی قدرتمندی، چون خلعتبری و انصاری فر به ترکیب تیم، ورق برگشت و تیم ما توانست از تک موقعیت حساس خودش، سه امتیاز با ارزش و حیاتی را کسب کند. البته تیم ملی اگر بخواهد با همین روش جلوی حریفان قدرتمندی چون کره جنوبی قرار بگیرد، احتمال موفقیت خود را کاهش خواهد داد! چون نمایشی که از شاگردان کی روش در تاشکند دیدیم، برای کم شدن امیدواری‌های ما در راه رسیدن به برزیل کافی بود!
در همان شب در دیدار دیگر این گروه، قطر موفق شد که در بیروت، تیم ملی لبنان را یک بر صفر شکست بدهد و همراه با ما در صدر جدول گروه قرار بگیرد. تیم‌های ازبکستان و لبنان هم با توجه به زخمی که در هفته اول خورده‌اند، در بازیهای بعدی حرفهای زیادتری برای گفتن خواهند داشت. آنها هرگز تیم‌های دست و پا بسته و از پیش شکست خورده‌ای نیستند. تیم ملی فوتبال کشورمان سه شنبه همین هفته در ورزشگاه بزرگ آزادی به مصاف تیم ملی قطر می‌رود و برنده این دیدار راه صعود خود را هموار می‌کند.
راه تیم ملی تا برزیل، راه آسانی نیست. برای رسیدن به این رقابت‌ها باید تلاش بیشتری بکنیم. خیلی بیشتر از این‌ها...!