از نگاه رئیس مکتب تشیع فرد سست و تنبل و بی کار مورد خشم و غضب خداست. لذا فرمودند: «خداوند متعال خواب زیاد و بی کار بودن را دشمن می دارد.» (الکافی، ج 5، ص 84) نقل می کنند که علاء بن کامل یکی از یاران آن حضرت روزی به محضرش شتافت و التماس دعا گفت و بعد اضافه نمود که ای پسر پیامبر (ص)، از خداوند متعال بخواه که زندگی راحت و مرفهی داشته باشم! امام
صادق (ع) پاسخ داد: «لا ادعولک، اطلب کما امرک الله عز وجل! من برایت دعا نمی کنم، تو [زندگی مرفه و راحت را] از همان راهی بخواه که خداوند متعال به تو فرمان داده است [یعنی از راه تلاش و کوشش نه اینکه فقط بخواهی با دعا به خواسته ات برسی]. (همان، ص 78)

البته امام علاوه بر ترغیب بندگان صالح به سوی فعالیتهای اقتصادی، خود نیز به غلامش، مصادِف، چنین دستور می داد: «اتخذ عقده او ضیعه فان الرجل اذا نزلت به النازله او المصیبه فذکر ان وراء ظهره ما یقیم عیاله کان اسخی لنفسه؛ مکانی پر درخت و یا ملک ثابت و غیر منقولی به دست آور! چرا که هرگاه برای شخصی حادثه ای یا مصیبتی رخ نماید و احساس کند که برای تامین خانواده خود پشتوانه ای دارد، روح [و جانش] راحت تر خواهد بود.» (همان، ص 92)

حضرت بهبود بخشیدن به وضع زندگی و تدارک برخی از برنامه های اقتصادی در جامعه را نه تنها نقص و عیبی برای یک انسان مسلمان نمی دانند، بلکه ناشی از قوت ایمان و اراده استوار او در راه رسیدن به اهداف والای معنوی او بر می شمرند. لذا در سفارشی جامع و زیبا که نشان از تفکر همه جانبه و عدم یکسونگری به مسائل زندگی است می فرمایند که برای سه کار به سفر برو.

«ینبغی للمسلم العاقل ان لا یری ظاعنا الا فی ثلاث:

مرمه لمعاش؛ او تزود لمعاد؛ او لذه فی غیر ذات محرم.

کوچیدن برای یک مسلمان عاقل شایسته نیست مگر در سه مورد:

1- بهبود بخشیدن به وضع اقتصادی (که شامل سفرهای تجارتی و... می شود)

2- کسب توشه آخرت (از جمله سفرهای زیارتی یا سفر برای کسب علم و دانش)

3- رسیدن به لذتهای حلال (مانند سفرهای تفریحی به همراه خانواده)» (وسائل الشیعه، ج 17، ص 63)

این نگاه جامع امروز نیز باید در زندگی ما سرلوحه همه امور باشد. نه اینگونه باشیم که مانند برخی همه همّ و غم ما کار باشد و کار و کار و دائم در سفر تجاری اند و اغلب اوقات از خانواده شان دورند و تنها برای آنها مال و اموال به جای می گذارند غافل از آنکه خانواده و فرزندان غیر از پول به امور دیگری نیز همچون همدلی و تربیت و همدلی احتیاج دارند.

اینگونه هم نباشیم که فقط به عبادت بپردازیم و اگر هم سفری می رویم فقط مشهد و قم و شاه عبدالعظیم است! حضرت می فرمایند خانواده ات را باید در کنار سفر زیارتی به سفر تفریحی هم ببری.از امور مادی هم غفلت نورزیم که چنین فردی نیز اصلاً مورد رضایت اهل بیت نخواهد بود چرا که امام صادق (ع) کار برای تهیه روزی خانواده را معادل جهاد در راه خدا با اهمیت می دانند.

پس طوری برنامه ریزی کنیم که سفر تجاری، زیارتی و تفریحی را در برنامه سالانه خود داشته باشیم. البته پجامع نگری در مسائل زندگی و خانواده محدود به این مورد نمی شود ولی این روایت می تواند الگویی باشد برای رعایت همه جوانب زندگی و اهمیت قائل شدن به زوایای گوناگون مادی و معنوی حیات دنیوی.