این حرفی به گزاف نیست. تصاویر پخش‌شده از منزل «قاسم رضایی» هنگام مسابقات این دلاور آملی هم گویای خیلی چیزهاست؛ اما آنچه مطلب امروز ما را به درازا کشاند شکست هر 4 مدال‌آور طلایی ایران در المپیک قبلی است!
اسامی طلایی‌های المپیک 2012 لندن را مرور کنید. «حمید سوریان» نابغه کشتی فرنگی جهان در دو کشتی متوالی به «اوتا»ی ژاپنی و «کپیسبایف» قزاق باخت تا همه را در شوک فرو ببرد! «امید نوروزی» هم 6 دقیقه ایستاد تا با دو اخطار و امتیاز مغلوب حریف گرجی شود و از دور مسابقات کنار برود.
تمام ایران به «قاسم رضایی» اعتماد کامل دارند؛ اما چرا قهرمان المپیک لندن باید یکسال در تمام تورنمنت‌های خارجی غایب باشد؟
در مورد «بهداد سلیمی» هم ما فقط هواداریم! هیچ‌کس نمی‌پرسد پس از المپیک2012 لندن بر این قهرمان چه گذشت که حتی یک مدال طلای جهانی هم برای وزنه‌برداری ایران نگرفت؟!
به عبارت ساده‌تر هر 4 مرد طلایی المپیک لندن به حال خود رها شده یا لای پر قو خوابیدند تا کار به اینجا بکشد!
مدیریت فرمول پیچیده‌ای ندارد؛ درایت و برنامه‌ریزی!
متأسفانه کشتی فرنگی و اساسا ورزش ایران فاقد هر دو فاکتور بود. پس از پایان المپیک لندن «محمد بنا» طاقچه بالا گذاشت و کنار کشید. «جمشید خیرآبادی» تمرین دهنده‌اش به آذربایجان رفت تا پول پارو کند!
«ناصر نوربخش» هم مورد غضب واقع شد چون مدعی بود و سازنده! شاهکار لندن باعث شد حواس همه پرت شود. کسی به این موضوع فکر نکرد که بلافاصله پس از پایان المپیک باید برای المپیک بعدی برنامه‌ریزی کرد.
ورزش ایران غافل شد تا گرجستان، ژاپن، کوبا و... بیایند و از کشتی فرنگی ما سبقت بگیرند. ورزش ایران غافل شد تا یکی از سه مدال برتر المپیک (بخوانید قوی‌ترین) را از دست بدهد و بالاخره ورزش ایران غافل شد تا بهترین مربی تاریخ آن به پهنای صورت اشک بریزد. اشکی که در واقع گریه ورزش ایران بود و نه فقط محمد بنا!
این اشک‌ها عرقی بود که ورزش ایران در 4 ساله گذشته نریخته بود و انتظار می‌رود وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک دلایل آن را بازگو کنند.
زور «بهداد سلیمی» به مافیای وزنه‌برداری نرسید!
تصاویری که از ریو منتشر شد تأمل‌برانگیز و تأسف‌آور بود. وقتی که درست به لحظه شروع وزنه‌زدن «بهداد سلیمی» در حرکت دو ضرب مسابقات المپیک 2016 ریو دوباره روی تخته رفت تا هنرنمایی کند، جناب رئیس رفت و پشت میز داوران و هیئت ژوری ایستاد! چرا؟
دلیلش به چند ماه قبل برمی‌گردد. همان روزهایی که «تاماش آیان» به ایران آمد تا مهمان کشورمان در جام فجر باشد. همان مقطعی که «علی مرادی» سه روز تمام در هتل اوین در خدمت رئیس مجاری فدراسیون جهانی بود تا کدورت‌های قبلی را مرتفع کند که کرد!
آیان هم رضایت داد «سهراب مرادی» برگردد و همان زمان زمزمه‌هایی شنیده شد که 2 مدال طلای ایران درالمپیک 2016 ریو مسجل شده است. رئیس مافیای وزنه‌برداری ظاهرا موافق رسیدن طلای اوزان 85 و 94 کیلوگرم به ایران بود اما در مورد «بهداد سلیمی»...
مرد مرموز مجار فکرش را نمی‌کرد هرکول ایرانی با زانویی مصدوم برگردد و در المپیک وزنه بزند؛ اما این اتفاق افتاد. «بهداد سلیمی» در زیباترین زورآزمایی حرکت یک ضرب دسته فوق سنگین در تاریخ بلافاصله پس از آنکه «لاشاتالاخاذره» گرجی 215 کیلوگرم را بالای سر برد، یک دقیقه بعد نماینده ایران غوغا کرد و 216 کیلوگرم را زد تا رکورد جهان و المپیک را بشکند.
اما ظاهرا سه مدال طلا برای ایران زیادی بود. «تاماش آیان» از قبل قول طلای فوق سنگین را به گرجی‌ها داده بود و در این راه باید هم «بهداد سلیمی» قربانی می‌شد!
هرکول ایرانی می‌خواست 245 کیلوگرم را روی زانوی مصدوم خود نگه دارد تا همه دنیا را شرمنده کند؛ ولی به قول خودش شرمنده مردم کشورش شد، در حالی که ماجرا چیز دیگری بود!
«بهداد» تلاش خود را کرد و بدون خطا هم وزنه را بلند کرد؛ اما حریف «جلود» داور جلاد عراقی و همسرش نشد! حریف تاماش آیان و مافیای وزنه‌برداری نشد.
حریف هیئت ژوری (جلود عراقی و همسرش!) نشد در حالی که داوران سه چراغ سفید برای او نشان داده بودند. خداقوت پهلوان،... خسته نباشید دلاور... از نظر ما «بهداد سلیمی» خوش‌رنگ‌ترین مدال المپیک را کسب کرد.
نکته هر آنچه در مورد مافیای وزنه‌برداری نوشتیم درست؛ اما بهتر نبود «سجاد انوشیروانی» مربی بهداد به جای وزنه 245 کیلوگرمی در حرکت دو ضرب وزنه 240 کیلو را انتخاب می‌کرد تا «بهداد» را در جدول نگه می‌داشت و حداقل مدال نقره‌اش قطعی می‌شد!؟
خودزنی به سبک آقای خاص
وزرش دوستان ایرانی امیدوار بودند که کشتی فرنگی همچون المپیک 2012 لندن در ریو درخشیده و طلاها را درو کنند، اما از بخت بد آنها این رشته ناگهان نزولی عجیب داشت!
نکته بسیار مهمی که در عملکرد شاگردان «محمد بنا» به چشم آمد این بود که ملی پوشان فرنگی اصلا از لحاظ روحی و روانی هم پاشیده بودند.
تاکنون ندیده بودم «حمید سوریان» کم بیاورد و وسط تشک کشتی طاق‌باز بخوابد و لامپ‌های سالن کشتی را بشمارد! یا «حبیب‌الله اخلاقی» جنگنده که شیری بی یال و کوپال شد!
حکایت «امید نوروزی» هم دست کمی از این دو نداشت. قهرمان المپیک لندن که برابر حریف ونزوئلایی با حداقل اختلاف و نتیجه 3 بر یک به برتری رسید تا دور بعد برابر کشتی‌گیر کم نام و نشان گرجی ببازد و حذف شود!
برخی‌ها بر این باورند که «محمد بنا» مقصر اصلی این شکست‌ها بود. مردی که طی حدود 50 روز «حمید سوریان» را 3 بار به مسابقات گزینشی فرستاد تا شیره جانش در آید و جنازه‌اش به المپیک برسد! آقای خاص «امید نوروزی» را به‌رغم شکست در مسابقات ارتش‌های جهان حفظ کرد و کوچک‌ترین فرصتی به «مهدی زیدوند» نداد. «زیدوند» که قهرمان جهان را شکست داده بود لایق یک کشتی انتخابی با «امید نوروزی» هم تشخیص داده نشد!
همین حکایت در مورد «قاسم رضایی» و «مهدی علیاری» هم صدق می‌کند که این دومی ساک خود را برداشت و از اردو رفت!
«حبیب اخلاقی» با وجود باخت در مسابقه انتخابی به «حسین نوری» باز هم المپیکی شد تا کشتی‌گیر برنده از پای تلویزیون مسابقات را تماشا کند!
عجبا «امیرقاسمی منجزی» که سهمیه وزن 130 کیلوگرم را برای ما گرفت؛ ولی «بشیر باباجان‌زاده» به ریو اعزام شد تا ببازد و حذف شود!
آری «محمد بنا» پس از شکست گریست؛ در حالی که خود مقصر اصلی بود. بنا بر اعتراف «علیرضا لرستانی» دوست صمیمی آقای خاص و عضو شورای فنی کشتی فرنگی که گفت: «محمد بنا» خود محور و مغرور با حذف اختیارات شورای فنی همه کاره تیم ملی ما شد.
افکار «محمد بنام 0بنا بر اعتراف خودش) بر مبنای قوانین لندن بود؛ در حالی که 4 سال از آن مسابقات گذشته است. ما دوست نداشتیم شاهد اشک‌ریختن این مربی تاریخ‌ساز در پایان مسابقات المپیک 2016 باشیم؛ ولی این اتفاق افتاد، در حالی که معتقدیم افکار خود «محمد بنا» کاردستش داد. در این رابطه باز هم حرف داریم...
