مهدی یکتا- وقتی اخبار حوادث و اتفاقات دربی هفتاد و ششم را مرور می‌کنیم با تمام وجود خوشحال می‌شویم که چنین تماشاگران فهیمی داریم. تماشاگرانی که به‌رغم تساوی کسل کننده صفر – صفر با کمال متانت ورزشگاه را ترک کرده و به منزل رفتند.
به‌رغم یکی دو صحنه کوچک و پرتاب نارنجک شاید مهمترین دستاورد دربی اخیر تماشاگران هر دو تیم بودند که با رعایت شئونات اخلاقی بار دیگر فرهنگ اصیل خود را به نمایش گذاشتند. این مرتبه برخلاف گذشته، نه اخبار ناخوشایندی از شرکت واحد اتوبوسرانی به گوش رسید و نه شیشه‌ای شکست و نه خسارتی به ورزشگاه وارد شد.
این امر نشان دهنده این نکته است که فوتبال‌دوستان ایرانی یک ملت فرهنگی و اصیل هستند و چنانچه رفتاری شایسته از سوی دست‌اندرکاران خود ببینند پاسخ آن را به شکل مثبتی می‌دهند. کما‌‌اینکه یکی از این رفتارهای شایسته چند خودروی یگان ویژه به‌حساب می‌آمد که به جای ایجاد تنش و هشدارهای بی‌دلیل به‌طور مرتب به طرفداران آبی و قرمز خوشامد گفته و با لحنی دوستانه از آنان‌پذیرایی می‌کردند. این رفتار به قدری تحسین‌برانگیز بود که حیف‌مان آمد چیزی درباره‌اش ننویسیم و جا دارد یک خسته نباشید جانانه به سرهنگ «حسن عرب‌سرخی» فرمانده یگان‌ویژه تیپ امام‌خمینی(ره) مستقر در ورزشگاه بگوییم که بدعت جدیدی گذاشتند.
البته پیش از این نیز حادثه قشنگ مردم دورود نشان داد که فوتبال چگونه می‌تواند بر فرهنگ ملت اثر بگذارد و حالا همه ایرانیان، دورودی‌ها را سرمشق و الگوی خود می‌دانند.
همچنین تمام تیم‌های ایرانی نیز برای بازی در شهر دورود بی‌تابی می‌کنند و کوچکترین دغدغه‌ای از این بابت ندارند.
از اصل بحث دور نشویم. متأسفانه این روزها شاهد کرکری‌های بی‌حد و حصری از سوی مسئولان، مربیان و بازیکنان دو باشگاه استقلال و پرسپولیس علیه یکدیگر هستیم. مصاحبه پشت مصاحبه و دعوا پشت‌سر دعوا و این در حالی است که هیچ یک از مربیان و بازیکنان این تیم‌ها برنده دربی نشدند.
سرخابی‌ها محتاط بودند و ماحصل آن یک نتیجه پوچ و توخالی بود، در حالی که اگر بخواهیم انصاف به خرج دهیم، برنده واقعی دربی تماشاگران استقلال و پرسپولیس بودند که در طول 90 دقیقه بازی و پس از آن اجازه ندادند خون از دماغ کسی بیاید. باید قدر این سرمایه‌های واقعی فوتبال را بیشتر بدانیم.
