مرضیه فلاح- خوش بینی مطلق است اگر بگوییم در ایران فمینیسم و جریان آزادی و برابری زنان هرگز وجود خارجی نداشته است و لااقل این جریان بعد از انقلاب دیگر مجالی برای داشتن یک هویت واقعی در جامعه پیدا نکرده است، بلکه بالعکس بعد از پیروزی انقلاب اسلامی جریانات غربگرا با عنوان تضییع حقوق زنان در جامعه ایرانی رشدی قارچ‌گونه پیدا کردند و همزمان با اوج یافتن انقلاب و شناخت سایر ملل از این پدیده شگرف فعالیت‌های آنان نیز برای ضربه زدن به زن مؤمن و متعهد ایرانی به اوج خود رسید، خیزش این سبک از جریانات تا جایی پیش رفت که رهبر معظم انقلاب امام خامنه‌ای بعد از هشدار تهاجم فرهنگی به ذکر حقیقت تلخ شبیخون فرهنگی، ناتوی فرهنگی و جنگ نرم پرداختند، جریانات زن‌مدار که تنها در صدد تخریب زن مسلمان ایرانی بوده و هستند در دوران دولت اصلاحات بستری مناسب برای فعالیت پیدا کردند و در اثر اقدامات دولت وقت، در کنار مجلس اصلاحات و به بیان بهتر با دسترسی به دو قوای مقننه و مجریه در این زمان شاهد شکل‌گیری کمپین‌هایی برای حمایت از زنان به سبک غرب هستیم و طرح شعار آزادی و زندگی در جامعه مدنی سبب می شود تا شیرین عبادی جایزه صلح نوبل را بالای سرببرد و پس از اندک زمانی تشت رسوای اش از بام به پایین فرو بیفتد، هرچند از این دست اتفاقات در دوران اصلاحات بسیار دیده می شود و به هر حال زنانی مانند عبادی، شادی صدر و مانند آن اقداماتی را با اتکا بر غرب انجام دادند و طرح هایی مانند کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان با محوریت اندیشه های فمینیستی ایجاد شد اما به دلیل عدم شناخت کافی دشمن از شدت اعتقادات و باورهای دینی ایرانیان با وجود تأثیرگذاری این جریان در بین قشری خاص خوشبختانه نتوانست در میان عموم مردم راه به جایی ببرد، زیرا مردم ایران با اتکا بر کتاب خدا و سنت نبی مکرم اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) بر این باورند که زن ریحانه خداوند بر روی زمین است و این ریحانه بودن او برتری است که خداوند در میان مخلوقاتش تنها آن را به زن اختصاص داده است، به هر ترتیب افتادن در دام خوش‌باوری نسبت به کاهش و یا توقف فعالیت گروه‌هایی به ظاهر حامی زنان هستند و آبشخور فکری آنها اندیشه های کافه های فلسفی غرب است که در سردرگمی مطلق قرار دارند، خطری بسیار بزرگ به حساب می‌آید.
شناخت چگونگی شکل‌گیری این جریانات قبل از انقلاب اسلامی و دگردیسی آن بعد از پیروزی برای ادامه حیات در جامعه ایرانی اسلامی با هدف واردکردن ضربه‌های کاری به زنان این سرزمین البته می‌تواند بسیار مثمرثمر باشد، زیرا زنان در هر جامعه ای محور خانواده ها محسوب می شوند و به دلیل تأثیر عمیق و گسترده فرهنگی که این قشر بر آن جامعه دارند در اولویت های اول غرب و صهیونیسم جهانی برای مبارزه با انقلاب اسلامی هستند، چنانچه امروز با یک نگاه سطحی به جامعه روبه زوال غرب پی‌می‌بریم برای کشاندن این جامعه از تعالی وحدانیت به عمق چاه نفسانیت این زن است که قربانی اول به حساب می آید و اوست که باید تاوان متمدن شدن را از طریق جلوه‌گری بپردازد و دست آخر هم به دلیل خودنمایی برای رسیدن به آرمان های نفسانیت او است که در معرض مخاطرات عظیم اجتماعی قرار می‌گیرد، البته باید یادآور شد که جامعه ایران اسلامی نیز از این مقوله مصون نمانده است و تنها پادزهر مقابله با این پدیده شوم بازگشت به سبک زندگی و اصلاح این مقوله مهم است که دائماً مورد تأکید ویژه مقام زن و خانواده قرارگیرد تا زن مسلمان انقلابی الگوی بی‌بدیل برای جامعه جهانی شود.