دی ماه (ماه اول زمستان) را مورخین زمان ضرب اولین سکه طلای جهان در ایران به دستور داریوش هخامنشی می دانند. با این اقدام ابتکاری در عرصه اقتصاد، پول ایرانی یا دریک به وجهی رایج در تمامی کشور های جهان تبدیل شد. زیرا دریک تنها پول رایج آن عصر بود که از ارزش ثابت برخوردار بود. تشکیل شدن دریک از مقدار ثابت فلز طلا این امکان را به تجار می داد که در صورت نپذیرفتن آن در کشور مقصد آن را آب نموده و به عنوان طلای خالص به فروش برسانند و همین ابتکار سبب شد تا کم کم تمام جهان رواج پول ایران را در کشور خود بپذیرند.
این ابتکار بزرگ اقتصادی بعد ها به رویه دیگران نیز تبدیل شد تا جایی که عمومیت کامل یافته و پول طلایی قرن های متمادی بر اقتصاد های جهان حکم فرمایی کرد و هم اکنون نیز مبنای ارزش پول کاغذی کشور ها را همچنان میزان ذخایر طلای آنان به عنوان پشتوانه پول می دانند. طبق بررسی های مستشرقین اروپایی برپایه نوشته های مورخان یونان باستان که کارهای داریوش را دقیقا و وسیعا شرح داده اند و تطبیق تقویم ها، پول رسمی ایران (سکه داریک) در ابتدای زمستان  سال 504 پیش از میلاد ضرب و رایج شد و این، نخستین سکه متحد الشکل جهان که دارای وزن و عیار یکسان بود در دی ماه سال جاری 2516 ساله شده است. داریوش دستور ضرب این سکه را در دومین روز نخستین ماه زمستان سال 504 پیش از میلاد (دیماه و یک روز پس از شب چله ـ یلدا) داده بود. سکه های داریک تا پایان عهد هخامنشیان سلطه اسکندر مقدونی رایج بودند.  نقش تصویر رئیس کشور بر یک طرف سکه نیز از زمان داریوش مرسوم شده است. جالب آنکه پهلوی دوم که مراسم دو هزار و پانصدمین سال تاسیس دولت مرکزی ایران را با جابجایی در تاریخ و اهداف تبلیغاتی برای حکومت خود برگزار کرد، ولی نام پول ملی را به اسم باستانی اش «دارا (داریک)»  و یا یک نام ایرانی دیگر باز نگردانید.
گفتنی است هم اکنون بسیاری از کشور‌ها نام پول ملی را از اسامی تاریخی خود گرفته‌اند، مثلا پول ونزوئلا از نام سیمون بولیوار، تاجیکستان از نام سامانیان (سامانی) و... ولی متاسفانه نام پول ملی ما ـ رالخ ـ از اسپانیا است! سکه نقره با نام رال  در اسپانیا از سالِ ۱۴۹۷ تا ۱۸۷۰ میلادی ضرب می‌شد. رال  همچنین واحدِ پولِ بسیاری از مستعمره‌های اسپانیا بود که رضا شاه آن را به ایران آورد.  تومان واحد پول قبلی نیز واژه‌ای ترکی ایغوری به معنی ده‌هزار است که در دوره ناصرالدین شاه با این واحد اسکناس منتشر می‌گردید. دینار نیز که از واحدهای پولی دوره جدید ایران بوده است، نام سکه طلایی است که نخستین بار در دوران جمهوری رم عمدتا برای پرستیژ و به تقلید از دَریک دوران هخامنشی ضرب شد. لغت دینار از دناریوس یونانی گرفته شده است.
حتی پول کاغذی که اکنون در ایران رواج دارد، به‌نام «اسکناس» است. «اسکناس» واژه‌ای روسی است و در زبان لاتین ریشه دارد. روس‌ها آن‌را از فرانسوی‌ها گرفته‌اند و آن‌ «اسینه» (Assignat) می‌باشد، که از واژه‌ لاتین «اسیگنو» (Assigno) به معنی حواله یا امضا و پول کاغذی است که در سال۱۷۸۹میلادی به گردش افتاد.
چرا ملتی که بنیانگذار اولین پول رایج جهانی و مبدع سیستم پولی بر اساس ارزش طلا (که همچنان جاری است) بوده‌اند نباید از پول ملی با نامی برگرفته از فرهنگ خود بهره‌مند باشند؛ مورّخان این بی‌اعتنایی هنگام نامگذاری را یکی از غفلت‌های شاهان گذشته خوانده‌اند که همینک زمزمه‌هایی درباره اصلاح آن به گوش می‌رسد.