امتحانات خردادماه تیم ملی کشورمان آن طوری که باید و شاید خوب و راضی کننده نبود! پیروزی «اقبال مدار» شاگردان کی روش در تاشکند و پس از آن تساوی خانگی بدون گل مقابل قطری که در خانه خودش چهار گل از کره جنوبی دریافت کرده بود، طبیعی است که نگران کننده ودوست نداشتنی جلوه کنند و در کنار آن هر چه که از نحوه بازی خوب و قابل قبول ملی پوشان در استادیوم آزادی هم سخن گفته شود، دل‌ها نرم نشوند که نشوند. هیچ فایده‌ای هم ندارد که کارشناسان بگویند: «تیم کی روش در مقابل قطر« «بد» بازی نکرد!» این تیم در نواختن ضربات نهایی بسیار کم دقت و ناتوان بود و در نهایت دو امتیاز حساس خانگی را از دست داد و یک پوئن هم دو دستی به حریفی تقدیم کرد که از لحاظ قدمت و کلاس فوتبال به هیچ وجه در حد و اندازه‌های ما نبوده و نیست!
بازی با قطر بسیاری از واقعیت‌ها را نشان داد و اهالی فوتبال را نسبت به آینده تیم ملی نگران کرده است. بازیکنانی که در مقابل ازبکستان و قطر ضعیف بازی کردند، چرا باید برای یک فصل بیش از یک میلیارد تومان تقاضا کنند؟ آیا با این تیم و از همه مهمتر با این شیوه بازی واقعاً موفق خواهیم شد؟
تیم ملی در امتحانات خرداد ماهش تجدید شد. عملکرد و نتایجی که آنها به دست آوردند نه آن قدر خوب بود که یک ضرب نمره قبولی بگیرد ونه آن قدر بد و غیر قابل دفاع که یکسره قلم مردودی بر کارنامه کی روش کشیده شود.
بهترین تعبیر برای توصیف وضعیت امروز مردان ملی پوش کی روش، استفاده از لفظ تجدیدی است!
مردان چند صد میلیونی کی روش، همگی با هم در خرداد تجدید شدند و حالا باید چشم بدوزند به امتحانات شهریور ماه تا با موفقیت خیره کننده در آن زمان خاطره این خرداد نه چندان زیبا را از اذهان فوتبال دوستان ایرانی خارج کنند!
در امتحانات شهریور می‌توان خرداد را به وادی فراموشی رهسپار کرد. با پیروزی بر لبنان و اخذ یک نتیجه خوب در مقابل کره جنوبی (جدی ترین و اصلی‌ترین رقیب ما در این رقابتها) می‌توان راه را بازتر از امروز ساخت و به سوی رقابتهای جام جهانی 2014 برزیل گام برداشت.