زنان

زنان کجای کابینه یازدهم ایستاده اند

اعتماد به زنان سبب خواهد شد که آنها حداقل در حوزه امور اجرایی مربوط به خود علاوه بر ارائه برنامه های کاربردی، به نوعی آن برنامه به واسطه حضور و شناخت یک زن نخبه، ضمانت اجرایی نیز پیدا کند. دکتر لاله افتخاری عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی درمورد حضور یک زن در سمت معاونت امور بانوان رئیس جمهور اینطور معتقد است که: «امیدواریم حداقل جایگاه معاون رئیس جمهور در امور بانوان در دولت یازدهم حفظ شود و خانمی برای این پست انتخاب ‌شود که با توانایی‌ و درایت لازم مطالبات جامعه زنان را محقق کند و دولت در خصوص تحقق منویات مقام معظم رهبری در حوزه زنان و خانواده گام های مؤثری بردارد.

نفیسه زارعی- استفاده از زنان در کابینه ریاست جمهوری هرچند سابقه ای کوتاه دارد اما توفیقات حضور یک زن با تمام حواشی که در دنیای سیاست  وجود دارد و برای ایستادن در برابر بسیاری از آنها گاهی اوقات همت مردانه هم نفس کم می آورد، ثابت کرد در پست های اجرایی مهم زنان می توانند مؤثر واقع شوند و البته این امر با توجه به اصل شایسته سالاری در نظام جمهوری اسلامی ایران و داشتن بنیه قوی زنان در حوزه های گوناگون اعم از نهاد ریاست جمهوری و نمایندگی مجلس شورای اسلامی قطعاً امروز جامعه را با توجه به وعده های رئیس جمهور منتخب  در حوزه زنان و حرکت در خط اعتدال که از ابتدای انقلاب تاکنون مشی حجت الاسلام روحانی بوده است، جامعه را نسبت به این حضور متوقع کرده است.

اما پس از آنکه اسامی وزرای پیشنهادی دکتر حسن روحانی در مراسم تحلیف وی در مجلس اعلام شد، مشخص شد که بر خلاف انتظار اولیه که عمدتاً ناشی از امید به دیدگاه های بیانشده از سوی رئیس جمهور در زمان نامزدی و شناخت از تیم کارشناسان و نزدیکان وی بود، از هیچ زنی به عنوان وزیر در کابینه استفاده نشده و بر اساس برخی اظهارنظرها کابینه دست کم در بخش هیأت وزیران، کاملاً مردانه چیده شده است این در حالی است که بسیاری از دیدگاه ها حاکی از این است که با توجه به اینکه نیمی از جمعیت فعال کشور را زنان تشکیل می دهند و در طی این 35 سال که از انقلاب اسلامی میگذرد قطعاً زنان موفقی برای این حضور در عرصه سیاست البته با حفظ اولویت هایی که مقام معظم رهبری برای یک زن فرهیخته قائل هستند در جامعه وجود دارد، شهلا میرگلو بیات یکی از اعضای فراکسیون زنان مجلس ضمن اشاره به حضور و اعتماد جامعه  زنان به دکتر روحانی میگوید: «با توجه به اینکه 50 درصد از جامعه را زنان تشکیل میدهند و زنان در انتخابات دولت یازدهم رأی بالایی را به آقای روحانی دادند ولی شاهد هستیم که علی رغم تبلیغات و شعارهایی که داده شد زنان در کابینه لحاظ نشده اند و حضور زنان در کابینه قطعاً با توجه به شناخت آنها نسبت به جامعه هم نوع خود به تحقق وعده ها کمک خواهد کرد. امیدواریم در آینده نزدیک با یک تجدید نظر سهم زنان نیز در کابینه لحاظ شود.»

البته آنچه در این بین مهم است بحث شایسته سالاری و اعتماد به زنان در حوزههای مربوط به خودشان است ، اعتماد به زنان سبب خواهد شد که آنها حداقل در حوزه امور اجرایی مربوط به خود علاوه بر ارائه برنامه های کاربردی، به نوعی آن برنامه به واسطه حضور و شناخت یک زن نخبه، ضمانت اجرایی نیز پیدا کند. دکتر لاله افتخاری عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی درمورد حضور یک زن در سمت معاونت امور بانوان رئیس جمهور اینطور معتقد است که: «امیدواریم حداقل جایگاه معاون رئیس جمهور در امور بانوان در دولت یازدهم حفظ شود و خانمی برای این پست انتخاب شود که با توانایی و درایت لازم مطالبات جامعه زنان را محقق کند و دولت در خصوص تحقق منویات مقام معظم رهبری در حوزه زنان و خانواده گام های مؤثری بردارد.»

به هر حال آنچه برای ما مهم است  قراردادن زنان در پست های بزرگ سیاسی نیست، یا به عبارت بهتر کمیت حضور زن در جامعه سیاسی مطرح نیست بلکه بنا به توصیه امام خامنه ای (دامه برکاته)  در جمع زنان نخبه و فرهیخته کشور در اردیبهشت ماه سال جاری که ایشان ضمن اشاره به تلاش غرب برای مردواره کردن زن می فرمایند: «مردواره کردن زن؛ یعنى به دنبال این بودند که مشاغل گوناگونى که با ساخت جسمى و عصبى و فکرى مرد سازگارتر است را بکشانند به سمت بانوان و زنان، و این را یک افتخار براى زن و یک امتیاز براى زن قرار بدهند. ما در مقابل این دچار انفعال شدیم، یعنی ما هم نادانسته، ناخواسته، این گفتمان را قبول کردیم. مىبینید ما الان افتخار می کنیم که فلان تعداد زن، در فلان بخشهاى اجرایى کشور داریم. اشتباه نشود، از اینکه این بانوان در این مناصب اجرایى باشند من هیچ مشکلى ندارم؛ یعنى منع نمی کنم، نفى نمی کنم، ایرادى هم برایش قائل نیستم - فرض کنید وزیر بهداشت ما یک خانم بود، یا معاونین رئیسجمهور مثلاً یا بخشهاى مختلف در بینشان بانوان هستند، این از نظر من اشکالى ندارد - آنچه اشکال دارد، افتخار به این است؛ که ما به رخ دنیا بکشیم که ببینید، ما در بخشهاى اجرایى این قدر زن داریم!

 این همان منفعل شدن است؛ این افتخارى ندارد. اگر ما افتخار کنیم که این تعداد خانم روشنفکر، خانم تحصیلکرده داریم، این خوب است، این جا دارد؛ اگر بگوییم این مقدار خانم نویسنده، خانم فعّال فرهنگى یا فعّال سیاسى داریم، اشکالى ندارد؛ اگر بگوییم این مقدار خانم شهادت طلب و مجاهدهکار در میدان هاى گوناگون داریم، این خوب است؛ اگر بگوییم این مقدار خانمى که در عرصههاى سیاسىِ انقلابى فعّالند - گویندهاند، نویسندهاند - داریم، این خوب است؛ افتخار به اینها خوب است؛ امّا افتخار به اینکه ما این تعداد وزیر زن، این تعداد نمایندهى زن، این تعداد معاونِ بخشهاى مختلفِ زن، این تعداد رئیس مؤسّساتِ تجارى زن داریم، افتخار به این غلط است؛ این انفعال در مقابل آنها است مگر بنا بوده ما کارهاى مردانه را به زنها بدهیم؟ نه، جایگاه زن و هویّت و شخصیّت زن، در جنس خود زن یک هویّت بسیار بالا و با کرامتى است، از بعضى جهات از مردها بالاتر است.»

https://shoma-weekly.ir/uc4KaT