در سال‌های اخیر جریان ظلم به زن به واسطه تروریسم شکلی نو به خود گرفته است. این تروریسم که این بار در قامت سلفی‌ها و تکفیری‌ها روی کار آمده، هویتی اجتماعی برای زن قایل نیست زیرا اصولا آن‌ها معتقدند هرچه برخی از اسلاف کرده‌اند و گفته‌اند صحیح است و اگر کسی جز آن رفتار کند مسلمان نیست و در صورت توبه نکردن جزایش قتل خود و اسارت زن و فرزند در قالب کنیز و برده است!
مریم ناصری- شاید تا چندی پیش شنیدن خبر استفاده از زنان و کودکان برای اجرای عملیات‌های تروریستی در جهانباعث می‌شد تا اهل عالم انگشت تعجب به دهان بگزند و از این فرایندی که دنیای امروز در صدد تجربه تلخ آن بود سری به نشانه تاسف تکان دهند و کسی در جهان از این اظهار تاسف خشک و خالی فرا‌تر نرود، اما در این سال‌های اخیر جریان ظلم به زن به واسطه تروریسم شکلی نو به خود گرفته است. این تروریسم که این بار در قامت سلفی‌ها و تکفیری‌ها روی کار آمده، هویتی اجتماعی برای زن قایل نیست زیرا اصولا آن‌ها معتقدند هرچه برخی از اسلاف کرده‌اند و گفته‌اند صحیح است و اگر کسی جز آن رفتار کند مسلمان نیست و در صورت توبه نکردن جزایش قتل خود و اسارت زن و فرزند در قالب کنیز و برده است!
بارز‌ترین نمونه این تفکر ارتجاعی در وهابیت نمود پیدا می‌کند نگاه به شرایط زنان در عربستان نشان می‌دهد آن‌ها را هرچند به یکباره وادار به خودکشی و دیگرکشی نمی‌کنند، اما به مرور زمان هویتشان را به نام دیانت به فنا می‌کشانند. البته نگاه به جنایات گسترده این طیف از تکفیری‌هایی که می‌توان از آن‌ها تحت عنوان خوارج عصرجدید نام برد در مناطقی نظیر سوریه، لبنان، عراق و افغانستان و زیرپا گذاشتن حقوق اولیه زنان مبحثی است که هرگز در سطح بین الملل به آن پرداخته نخواهد شد، زیرا این گروه ساخته و پرداخته سردمداران نهادهای بین المللی است که نمی‌خواهند زنان به نقطه اعتلایی که مدنظر ادیان الهی و به ویژه اسلام است برسند و ناگزیر قربانی تفکرات سلفیان زنان مسلمانی هستند که تحت حمایت هیچ نهاد و یا حتی حاکمیتی قرار ندارند و ناخودآگاه مصداق بای ذنب قتلت می‌شوند.