واقعه‌ای که هرگز حافظه تاریخی ما آن را از خاطر نخواهد برد. در این میان با بازخوانی حوادث آنچه که در سال 88 و با بهانه تقلب در انتخابات توسط دو نامزدی که به قانون اساسی و به رأی مردم تمکین نکردند، تبدیل به یک اردوکشی خیابانی شد؛ متوجه می‌شویم در این مدت، هرگاه فتنه نیازمند مظلوم نمایی و به عبارت بهتر سیاه نمایی برای به رخ کشیدن ادعای تاریخ مصرف گذشته نقض حقوق بشر در ایران بود، پای زنان را به میدان باز کرد، گاهی با یک ماجرای ساختگی مانند سرنوشت ندا آقا سلطان این موضوع پیگیری می‌شد و گاهی نیز با ادعای هتک حرمت به دخترانی که فقط از آنان در حد دو حرف از الفبای فارسی نام و نشانی بود سعی می‌شد تا افکار عمومی در داخل و خارج از ایران را مخدوش کنند؛ البته گاهی نیز ماجرا از این موضوع فراتر می‌رفت و این استفاده ابزاری صورت نوتر از این موارد به خود می‌گرفت، صورتی که یادآور استفاده صهیونیستها از زنان برای رسیدن به اهداف خود است، از این شکل تازه و پنهان طرح آمریکایی- اسرائیلی می‌توان به نام شبکه جاسوسان زن در فتنه 88 یاد کرد. شبکه‌ای که متشکل از زنان
فتنه گر یا جاسوسی بود که در حکم ایفاگران نقشه‌های مخوف استکبار به ایران آمده بودند، طبیعی است حامیان فتنه که سال‌ها است در صدد ضربه‌زدن به انقلاب بوده و هستند هیچ گاه از تربیت جاسوسانی که اوضاع سیاسی کشور را تحت الشعاع قرار دهند، فروگذار نکرده اند و نسبت به این مهم کوتاه نمی‌آید.
این درحالی است که نقش جاسوسان کشورهای حامی فتنه در طول سال‌های بعد از فتنه سبز انکارناپذیر بوده و یادآور یک دشمنی و کینه دیرینه از جمهوری اسلامی ایران است. گواه این مسئله تعدد دادگاه‌هایی است که بعد از شکست فتنه برای متهمین تشکیل شد متهمینی که به اتهام کسب اطلاعات اجتماعی مردم و مطلع‌کردن اربابانشان برای برنامه ریزی سیاسی علیه کشورمان پای میز محاکمه آمده بودند. در این میان البته برخی از متهمین مانندکلوتیلد ریس فرانسوی است که تنها با گذاشتن یک وثیقه آزاد شده و با استقبال رئیس‌جمهور کشورش مواجه شده و تقریباً قهرمان ملی کشور خود به حساب می‌آید. یکی از این نمونه‌های استفاده از زنان جاسوس است او که فوق لیسانس روابط
بین‌الملل بوده و ماه‌ها در دانشگاه صنعتی اصفهان به تدریس زبان فرانسه پرداخته است، هیچ‌گاه از تحقیقات خود در زمینه روابط اجتماعی ایران دست نکشیده و به طور مرتب به مبادله اطلاعات با مقامات مافوق خود می‌پرداخته است.
او البته در جریان فتنه دوربین به دست به تهران سفر می‌کند تا در میان جمعیت اغتشاش‌گران حاضر شود و اطلاعات خود را به کشور حامی فتنه تحویل دهد که در نهایت هنگام مراجعه به کشورش با ممانعت مأموران مواجه شده و به‌عنوان جاسوس به دادگاه انقلاب معرفی می‌شود.
این سارق اطلاعات اجتماعی از سوی دولت فرانسه بی‌گناه شناخته و جلوه داده می‌شود و متأسفانه با وجود آنکه جرم او در همکاری در برنامه‌ریزی‌های سیاسی ایام خاص آن دوران کمک شایان به دشمنان انقلاب آشکار است، با یک وثیقه آزاد و در سفارت کشورش در تهران اقامت می‌کند.
نکته جالب توجه این است که بعد از بازگشت او به فرانسه سارکوزی رئیس‌جمهور وقت شخصاً به استقبال یک محقق ساده که چندماهی را در کشوری دیگر به سر می‌برد
می‌رود و اذعان می‌کند که وی جاسوس نبوده و یک فرد عادی است! اما در این میان این سؤال مطرح می‌شود که اگر او یک فرد عادی است پس نباید هوش سیاسی نسبتاً بالایی داشته باشد و اصولاً اتکا به او برای تهیه عکس و فیلم از آشوب‌ها معقول به نظر نمی‌آید؛ این درحالی است که وقتی سابقه کلوتیدریس را بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم او چند ماهی را شاید برای سرپوش نهادن بر فعالیت‌هایش در بخش تحقیقاتی سازمان انرژی اتمی فرانسه گذرانده و درخصوص روابط سیاسی ایران تحقیقاتی را انجام داده و در همین راستا در همایش‌های سیاسی اجتماعی ایران شرکت کرده و به کسب اطلاعات از کشور پرداخته است؛ بنابراین او بر خلاف نظر سارکوزی یک فرد عادی نیست؛ بلکه ابزاری برای جاسوسی از ایران به حساب می‌آید. ابزاری که هنوز به عنوان مهره زنده برای فرانسه به حساب می‌آید؛ اما با تمام این تفاصیل صرف در نظر گرفتن جرم این مجرم امنیتی 24 ساله این سؤال پیش می‌آید که چرا فردی که تحصیل‌کرده رشته روابط بین الملل بوده و به خوبی به زبان فارسی مسلط است، بدون هیچ تحقیق و بررسی با دیدی کاملاً خوشبینانه به راحتی در یکی از بهترین دانشگاه های کشور تدریس کرده و از هیچ فیلتری در رابطه با او و فعالیت‌هایش سؤالی پرسیده نمی‌شود؟ بازخوانی پرونده‌هایی نظیر این جاسوس زن فرانسوی و فعالیت‌هایش که او را تبدیل به یک قهرمان ملی کرد، قطعاً بیانگر نقشه سوء استفاده‌گرانه غرب از زنان است. به هرحال نباید فراموش کنیم که کشور ما به واسطه ایدئولوژی اسلامی- انقلابی اش همواره مورد هجوم سخت و نرم دشمن بوده است و بعضاً ما شاهد نوسانات سیاسی تزریق شده دشمن بوده‌ایم این درحالی است که بدون شک بعد از وقایع 88 ملت ما بیدارتر از گذشته شده‌اند و قطعاً مراقب هستند تا جاسوسانی که حتی با لباس زنانه وارد کشور شده و فعالیت کرده‌اند دیگر مجالی برای دست‌زدن به اقدامات پلید قبل خود نداشته باشند؛ به هر روی بصیرت اصلی است که در طوفان حوادث 88 نصیب زنان و مردان ایرانی شد و آنچه برای رئوس فتنه یعنی آمریکا، اسرائیل و انگلستان و جز آن باقی ماند جز روی سیاهی چیز دیگر نبود.