این بازی شبه فرهنگی کاخ سفید نشین‌ها اما زمانی صورت تازه‌تری به خود می‌گیرد که در همان ویدئوهای منتشرشده که به سرعت برق و باد در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌گردد تصویر چند زن ایرانی به نمایش گذاشته می‌شود که به نوعی متولی اداره ترتیبات کاخ سفید و شخص رئیس‌جمهور آمریکا هستند، در این جنگ روانی تازه این‌طور القا می‌شود که اوباما برای هنر و فرهنگ ایرانی که به دست زنان صورت زیباتری به خود می‌گیرد اهمیت و ارزش بسیاری قائل است این درحالی است که با ورق‌زدن رویدادهای حوزه زنان که عموما دستخوش اقدامات ضد فرهنگی آمریکایی‌ها که با بودجه‌های کلان در ایران و سایر کشورهای خاورمیانه دنبال می‌شود می‌توانیم به شدت عملیات فریب تازه آمریکایی‌ها در دوران پسابرجام پی ببریم.
البته بیش از هرچیز باید این نکته را یادآور شد که عملیات فریب آمریکا در چندماه اخیر صورت متفاوتی به خود گرفته است، به عبارت بهتر تا همین چند وقت پیش سیاه‌نمایی علیه زنان ایرانی در دستور کار رسانه‌های غربی- آمریکا بود و امروز به یکباره ابتدا شاهد قراردادن یک زن ایرانی در جایگاه سفیر برای آمریکا و سپس حضور زنان ایرانی آمریکایی در کاخ سفید هستیم، گویا قطعات یک پازل که با حضور به اصطلاح بی‌سابقه زنانی که به‌زعم یک دروغ رسانه‌ای زنان موفق ایرانی در مرکز سیاسی آمریکا هستند به شکلی ماهرانه در امتداد عملیات فریب کنار یکدیگر چیده می‌شوند.
این زنان که عمدتا خود را نماینده ایران در کاخ سفید معرفی می‌کنند تلاش می‌نمایند تا موقعیت خود را نه مرهون بازی سیاسی آمریکا علیه شان بلکه مدیون سماجت و لیاقت خود بدانند و این‌طور در ذهن مخاطب وانمود کنند که نسل جدید ایرانی‌ها علاقه زیادی به نزدیک‌شدن به آمریکا و بزرگ‌ترین مرکز تصمیم‌گیری این کشور دارند حتی اگر رئیس‌جمهور بعدی باراک اوباما نباشد، این درحالی است که زنان جامعه آمریکا برخلاف ادعای این کشور در خصوص آزادی زنان در سانسور خبری شدیدی به سر می‌برند و اکنون نمایش اختصاصی چنین تصاویری از درون این مرکز برای ایرانی‌ها این سؤال را ایجاد می‌کند که آیا واقعا آمریکا و سیاستمدارانش درپی میدان‌دادن به زنان ایرانی هستند؟
بدون تردید برای پاسخ به این سؤال باید به اهداف کاخ سفید برای طعمه‌های ایرانی‌اش توجه کرد؛ نمایش تصویر زنانی که هرکدام در بخشی مهم در این کاخ در حال فعالیت هستند آن هم در شرایطی که آمریکا و متحدانش با وجود توافق موسوم به برجام دائما در حال بدعهدی هستند جز عوام‌فریبی چیز دیگری را به ذهن نمی‌رساند؛ این درحالی است که اکنون آمریکا در پی بهانه‌های حقوق بشری برای تصویب تحریم تازه علیه جمهوری اسلامی ایران است و بدون‌شک یکی از حوزه‌های مورد توجه و علاقه‌اش حوزه زنان است، این اقدامات نیز علاوه بر ایجاد نمایش ساختگی، در پی القای این موضوع است که نظام اسلامی برای زن ارزش و اعتباری قائل نیست و درست این موضوع با همخوانی طیفی خاص در داخل که درپی شعارهایی از قبیل عدالت جنسیتی، قراردادن زنان در جایگاه‌های اجرایی و مدیریتی و مسائلی از این دست هستند می‌تواند یک قطعه دیگر از پازل گفته شده را در داخل تکمیل کند و به فرایند جنگ نرم در حوزه زنان دامن بزند. به هر ترتیب آنچه مسلم است اهمیت موضوع زنان ایرانی به‌عنوان زن الگو برای آمریکایی‌هاست. زنی که در قهقرا و پایان فمنیسم می‌تواند الگوی تازه‌ای برای دنیا باشد و همین امر غرب را دچار نگرانی حاد کرده است و از همین رو به دنبال آن هستند که با یک تیر دو نشان را هدف قرار بدهند، یکی القای فضای تاریک ایران برای زنان و دیگری آمریکا ناجی زن ایرانی از این فضا؛ ناجی که البته خودش بیش از همه در ایجاد اخلال و دشواری برای زنان ایرانی نقش‌آفرینی کرده و حالا در دوران پسابرجام قصد دارد تا به اصطلاح دایه دلسوزتر از مادر شود.