«سوریه» درگیر جنگ داخلی قهرمان غرب آسیا میشود و تیم ایران هم حذف میشود اما این مسأله نیز نمیتواند تلنگری برای فدراسیون فوتبال ما باشد چرا که شکستهای تیم ملی در سالهای اخیر برای مردم، کارشناسان و نقادان دیگر عادی نشده است!
مهدی یکتا - «سوریه» درگیر جنگ داخلی قهرمان غرب آسیا میشود و تیم ایران هم حذف میشود اما این مسأله نیز نمیتواند تلنگری برای فدراسیون فوتبال ما باشد چرا که شکستهای تیم ملی در سالهای اخیر برای مردم، کارشناسان و نقادان دیگر عادی نشده است!
یک داستان: روزی، مرد نابینایی روی پلههای یک ساختمان نشسته بود. کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود، روی تابلو خوانده میشد:
من کور هستم، لطفاً کمک کنید. روزنامه نگار خلاقی از کنار او میگذشت. نگاهی به او انداخت. فقط چند سکه در داخل کلاه بود. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون آن که از مرد نابینا اجازه بگیرد تابلوی او را برداشت، آن را برگرداند و چیز دیگری روی آن نوشت. تابلو را کنار پای او گذاشت و آن جا را ترک کرد.
عصر آن روز روزنامهنگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد نابینا پر از سکه و اسکناس شده است. مرد نابینا از صدای قدمها، خبرنگار را شناخت و از او خواست که بگوید بر روی تابلو چه نوشته است؟
روزنامهنگار جواب داد:
چیز خاصی و مهمی نبود. من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم و لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور کنجکاو شد که او چه نوشته است. بنابر این از یک رهگذر دیگر پرسید: روی تابلوی پشت سر من چه نوشته شده است؟ رهگذر نیز خواند: «امروز بهار است ولی من نمیتوانم آن را ببینم».
نتیجهای که میتوان از داستان بالا گرفت این است که وقتی نمیتوانید کارتان را پیش ببرید شیوه خود را تغییر بدهید. خواهید دید بهترینها ممکن خواهد شد ولی متأسفانه فدراسیون فوتبال ما و شخص آقای علی کفاشیان چنین اعتقادی ندارند.
این دوستان هیچ تلاشی برای تغییر انجام نمیدهند و خنده را رمز موفقیت خود میدانند! این در حالی است که همکاران مطبوعاتی ما نیز هر روز مطلب مینویسند و کلمات قشنگ و زیبا را روی کاغذ میآورند اما این نوشتهها به کار فدراسیون ما نمیآید. برخی دیگر از روزنامهنگاران نیز بر کارلوس کی روش میتازند و حتی رفتن سرمربی پرتغالی به تعطیلات کریسمس را نیز مورد نقد قرار میدهند در حالی که مشکل او نیست!
مشکل فوتبال ما ساختار غلط و مدیریت پر اشتباه است که حاضر هم نیست خود را تغییر بدهد و در این وضعیت چنانچه الکس فرگوسن را هم به ایران بیاوریم و جایگزین کارلوس کی روش کنیم فایدهای ندارد. لابد میپرسید: پس چاره کار چیست؟
تغییر در فدراسیون فوتبال و استفاده از مدیری توانمند و کارنامهدار که بتواند ساختار غلط فعلی را تخریب و بنای فوتبال کشورمان را دوباره پی ریزی کند. یکی مثل دکتر محمد دادکان یا باید با حضور علی کفاشیان به تغییرات اساسی و اصلاحات واقعی دست زد.
یک داستان: روزی، مرد نابینایی روی پلههای یک ساختمان نشسته بود. کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود، روی تابلو خوانده میشد:
من کور هستم، لطفاً کمک کنید. روزنامه نگار خلاقی از کنار او میگذشت. نگاهی به او انداخت. فقط چند سکه در داخل کلاه بود. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون آن که از مرد نابینا اجازه بگیرد تابلوی او را برداشت، آن را برگرداند و چیز دیگری روی آن نوشت. تابلو را کنار پای او گذاشت و آن جا را ترک کرد.
عصر آن روز روزنامهنگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد نابینا پر از سکه و اسکناس شده است. مرد نابینا از صدای قدمها، خبرنگار را شناخت و از او خواست که بگوید بر روی تابلو چه نوشته است؟
روزنامهنگار جواب داد:
چیز خاصی و مهمی نبود. من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم و لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور کنجکاو شد که او چه نوشته است. بنابر این از یک رهگذر دیگر پرسید: روی تابلوی پشت سر من چه نوشته شده است؟ رهگذر نیز خواند: «امروز بهار است ولی من نمیتوانم آن را ببینم».
نتیجهای که میتوان از داستان بالا گرفت این است که وقتی نمیتوانید کارتان را پیش ببرید شیوه خود را تغییر بدهید. خواهید دید بهترینها ممکن خواهد شد ولی متأسفانه فدراسیون فوتبال ما و شخص آقای علی کفاشیان چنین اعتقادی ندارند.
این دوستان هیچ تلاشی برای تغییر انجام نمیدهند و خنده را رمز موفقیت خود میدانند! این در حالی است که همکاران مطبوعاتی ما نیز هر روز مطلب مینویسند و کلمات قشنگ و زیبا را روی کاغذ میآورند اما این نوشتهها به کار فدراسیون ما نمیآید. برخی دیگر از روزنامهنگاران نیز بر کارلوس کی روش میتازند و حتی رفتن سرمربی پرتغالی به تعطیلات کریسمس را نیز مورد نقد قرار میدهند در حالی که مشکل او نیست!
مشکل فوتبال ما ساختار غلط و مدیریت پر اشتباه است که حاضر هم نیست خود را تغییر بدهد و در این وضعیت چنانچه الکس فرگوسن را هم به ایران بیاوریم و جایگزین کارلوس کی روش کنیم فایدهای ندارد. لابد میپرسید: پس چاره کار چیست؟
تغییر در فدراسیون فوتبال و استفاده از مدیری توانمند و کارنامهدار که بتواند ساختار غلط فعلی را تخریب و بنای فوتبال کشورمان را دوباره پی ریزی کند. یکی مثل دکتر محمد دادکان یا باید با حضور علی کفاشیان به تغییرات اساسی و اصلاحات واقعی دست زد.
