سپیده سادات طباطبایی- مادر که باشی باید حواست چهارششدانگ به تمام قضایایی که در خانه اتفاق میافتد باشد. مادر که باشی باید مثل چشم هایت از بچه ها مراقبت کنی بالاخره آنها آنقدر که با مادر صمیمی هستند با فرد دیگری نمی توانند راحت باشند، اما این روزها در سایه کم شدن این نظارت دوستانه گاهی شاهد شکل گیری روابط پنهانی فرزندان نوجوان و جوان خانواده ها با فردی یا افرادی در بیرون از منزل هستیم، گاهی نوجوان ما به دلیل اینکه کسی را در خانه پیدا نمی کند تا او را درک کند و به نیازهای عاطفی اش پاسخ بدهد، سعی می کند در خفا و از طریق ارتباط با جنس مخالف کمبودهای خانه را برطرف کند و بعد به دلیل عدم نظارت منطقی خانواده و به ویژه مادر این رابطه شاخه و برگ پیدا می کند و ممکن است زمانی مادر و یا پدر به این روابط پی ببرند که کار از کار گذشته است.
ایجاد یک رابطه قوی عاطفی بین مادر و فرزندان از یک سو سبب پیشگیری از این حرکت ضد اجتماعی می شود و از سوی دیگر امنیت روانی را برای خانواده به ارمغان می آورد. در بررسی‌هایی که در این حیطه صورت گرفته است، قریب به اتفاق نوجوانان معتقدند؛ نبود والدین در کنارشان آنها را به دنبال کسی برای جذب محبتشان کرده است، البته عوامل بیرونی نیز در شکل‌گیری این روابط موثرند، رسانه های ملی و فراملی از طریق نمایش مثبت این ضد فرهنگ بدون در نظر گرفتن آسیب های روانی آن به عادی سازی این رابطه مشغول می شوند، نگاهی به فیلم‌های سینمایی و سریال های گوناگون در رسانه داخلی و خارجی موید این امر است.
اما به جهت روانشناسی در دوران نوجوانی، فرد به دنبال پیدا کردن یک الگو برای زندگی خود است، الگویی که جامع الطراف است؛ یعنی تمام ویژگی های مورد پسند نوجوان را در خود دارد و بدون اینکه او را نصیحت و در بعضی از موارد سرزنش کند، در کنار او است. بنابراین اگر مادر بتواند خود را با این معیارهای نوجوان تطبیق دهد و از مجرای دوستی وارد شود ،قطعا دیگر فرزندش در جستجوی محبت، تن به دوستی‌های پنهان خیابانی نمی دهد.
*روانشناس