مشروطه و جنبش مشروطه‌خواهی یکی فرازهای تأثیرگذار در تاریخ معاصر ایران است که آن را می‌‌توان ریشه تمام تحولات بعدی ایران معاصر دانست.
در آن دوره بین اصحاب فکر، دو دیدگاه در مواجهه با واقعیت تمدن غرب وجود داشت. برخی معتقد بودند که باید سراپا از غرب پیروی کرد و بدون تقلید مطلق از آموزه‌ها و تجربیات غرب، راه سعادت و توفیق دیگری برای پیشرفت وجود ندارد. حال آنکه در مقابل، عده‌ای عقب افتادگی ایران و مسلمانان را کلا به استعمار غرب منتسب می‌کردند و بر این باور بودند که راه برون‌رفت از این عقب‌ماندگی و ضعف، مقابله و چالش با غرب و ارزش‌های تمدن غرب است.
تجربه نشان داده که تمسک جستن محض به هر یک از این دو دیدگاه حلال مشکلات نخواهد بود و ما چاره‌ای نداریم جز اینکه با حفظ ارزش‌های اسلامی، استعمار و تمدن غربی را با هم دیده و با درایت و فراست نه آن را مقدس و نه مذموم بلکه دانش و تجربه آن را مورد بهره‌‌برداری قرار داده و متوجه جنبه‌های استعماری و گسترش‌خواهانه آن نیز باشیم و تسلیم مطامع غربیان نشده و هرگز به آن اعتماد نکنیم.
سیاست‌مداران و گروه‌های خودکامه برای مصادره انقلاب مشروطیت و به نوعی بازگرداندن آن به دوران استبداد درلباس مشروطه‌خواهی ظاهر شدند و از حکومت پارلمانی و قانون به عنوان ابزاری برای ادامه مطامع و اهداف خود بهره بردند.
اما رسالت رسانه‌ها، نه موج‌آفرینی که هدایت‌کننده موج‌ها هستند و باید پیام‌آور و مبلغ نیازها، مطالبات و آرمان‌های عمومی و مردمی باشند. هیچ انقلابی بدون حمایت رسانه‌ها موفق نمی‌شود. رسانه‌ها خواسته‌های مردم را به بهترین شکل بسته‌بندی و عرضه می‌کنند.
رسانه و خبرنگار میثاق‌نامه نانوشته‌ای با مردم دارد و لذا به‌عنوان ناظر و نماینده افکار عمومی باید جدای از تفکرات حزبی و جریانی و جناحی، مستقل و حافظ و مروج ارزش‌هایی چون عدالت و نفی اشرافیت و لزوم ساده‌زیستی باشد که انقلاب بر مبنی آن شکل گرفته است. و برخلاف منافع فردی و به سود منافع ملی و اجتماعی قدم بردارد. بعضا رسانه‌های ما کاسب کار شده‌اند اینها به‌جای منافع مردم و مطالبه آن از مسئولین بیشتر به سود، فکر می‌کنند. باید بروند دنبال مطالبات مردم اعم از فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی.
رسانه باید ضمن امانت‌داری، به بصیرت‌بخشی و آگاهی جامعه کمک کند و امیددهنده باشد. همچنین رسانه‌ها برای جاری و ساری‌شدن فرهنگ تحزب در جامعه مبادرت به درج اخبار و گزارشات احزاب کنند.
از طرفی هم در مورد صدا و سیما نیز این سؤال هست که این مجموعه رسانه‌ای با بیشترین مخاطب چه نقشی در رابطه با احزاب ایفا کرده است.
کار رسانه، کاری نرم‌افزاری و سخت ولی شیرین است.
بعضی رسانه‌ها متأسفانه مروج نوعی آنارشیست و هرج و مرج و ترویج بی دینی و لاابالی‌گری و اهانت به مقدسات و رواج غرب‌زدگی و بی‌تفاوتی و ناامیدی و بی‌غیرتی و به دنبال اختلاف‌افکنی در جامعه هستند. رسانه و خبرنگار چشم بینای مردم در افشای حقایق و نقد منصفانه و آتشی است که هر‌گونه فساد را می‌سوزاند.
در پایان سخن خود را با کلام رهبر معظم انقلاب تمام می‌کنم که در مورد تبیین روشنگری که همان جهاد فکری و دارای آدابی است ازجمله: 1- آگاه سازی بدون ایجاد فتنه، فساد و دعوا 2- متقن، مستدل و به‌هنگام 3- دوری از جنجال، هیاهو و غرض‌ورزی 4- عمارگونه و بدون تعصب و تعلقات جناحی 5- استقامت و تکرار 6- پرهیز از تهمت‌زدن.
* دبیر استان همدان