می گفت آن روز در منزل نبودم. وقتی آمدم همسرم تعریف کرد که وقتی از پنجره می بیند هوا ناگهان تاریک شد و سپس به رنگ سرخ در آمد ابتدا می ترسد و سپس گوش هایش را کنار پنجره می گذارد تا ببیند ندایی می شنود یا نه!؟ گفتم چه ندایی؟ گفت: فکر کردم شاید آخرالزمان رسیده و امام زمان ظهور کرده است لذا منتظر شدم ببینم ندای أنا المهدی (عج) را می شنوم یا خیر؟
چند روز پیش طوفان سهمگین و عجیبی تهرانی‌ها را وحشت زده کرد. اظهار نظرهای گوناگونی را هم از سوی مردم در این رابطه شاهد بودیم. از جمله لحظاتی بعد از طوفان سوار یک تاکسی شدم که راننده اش پیرمردی بود و می گفت با این سن تا به حال چنین چیزی را به چشم ندیده بودم!
اما جالب ترین تعبیر را یکی از دوستان روحانی از قول همسرش مطرح می کرد. می گفت آن روز در منزل نبودم. وقتی آمدم همسرم تعریف کرد که وقتی از پنجره می بیند هوا ناگهان تاریک شد و سپس به رنگ سرخ در آمد ابتدا می ترسد و سپس گوش هایش را کنار پنجره می گذارد تا ببیند ندایی می شنود یا نه!؟ گفتم چه ندایی؟ گفت: فکر کردم شاید آخرالزمان رسیده و امام زمان ظهور کرده است لذا منتظر شدم ببینم ندای أنا المهدی (عج) را می شنوم یا خیر؟
به راستی چقدر ما غافلیم! اگر مولای مظلوم و غریبمان در همان روز ظهور می کرد واقعاً آمادگی استقبال از حضرت را داشتیم و اعمالمان به گونه ای بود که در برابر محضرش شرمنده نشویم!؟
