هر کس در هر مرتبه اداری امانتدار مردم است و باید از اموال و امکانات و حقوق و حدود و حیثیت و شرافت آنان پاسداری کند. در منظر حضرت بزرگترین خیانت، خیانت به امت و تعدی به امانت است.
حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السّلام از کارگزاران و کارکنان نظام اداری خود می خواست که کار و مسئولیت را امانت بدانند و در مناسبات و روابط خود امانتداری نمایند، چنانکه خطاب به اشعث بن قیس، استاندار آذربایجان، نوشت:
«ان عملک لیس لک بطعمه، و لاکنه فی عنقک امانه»
«همانا کاری که به عهده توست، طعمه ای برایت نیست، بلکه امانتی است بر گردنت.»
بر این مبنا هر کس در هر مرتبه اداری امانتدار مردم است و باید از اموال و امکانات و حقوق و حدود و حیثیت و شرافت آنان پاسداری کند. در منظر حضرت بزرگترین خیانت، خیانت به امت و تعدی به امانت است.
در آموزه های علوی «امانت» والاترین چیز و امانتداری برترین کار معرفی شده است. از این رو نخستین شرط اتصاف به اخلاق اداری، امانتداری است. در سخنان گرانقدر امیرمومنان علیه السّلام چنین آمده است: «رأس الاسلام الأمانه»؛ رأس مسلمانی، امانتداری است، یعنی امین بودن و خیانت نکردن.
