در بررسی چرایی این موضوع خوب است کمی به عقب برگردیم. جایی که نیروهای سوری با اقتدار در برخورد با معارضین با موفقیت سنگرهای الحادی‌ها را یکی پس از دیگری فتح نموده و آنها راوادار به عقب نشینی نمودند. کاری که مورد پسند آنهایی که در ظاهر برای خود ولی برای آمریکا و مشخصا رژیم اشغالگر قدس بازی می‌کنند.
البته نباید این مسئله را از ذهن دور داشت که سوریه به عنوان خط مقدم مقاومت دارای ظرفیت‌هایی است که استحکام مقاومت را تضمین می‌نماید که از آن جمله می‌توان به قدرت موشکی و نیروی هوایی این کشور اشاره نمود. ظرفیتی که در زمان ضرورت می‌توان در ظرف تنها چند دقیقه شهرهای دشمن صهیونیست را باخطر حملات ویران کننده مواجه نماید.
در این رابطه باید دید در طول هفته های گذشته چه اتفاق یا اتفاقاتی رخ داد تا آمریکایی که از ابتدای شروع قائله سوریه با احتیاط با آن برخورد می‌نمود، به یکباره با عجله و تمام قد در مقابل حاکمیت سوریه می‌ایستد و خواهان حمله نظامی بر علیه این کشور می‌گردد. گفتنی است مطبوعات غربی دلیل عدم حضور پررنگ و تمام قد آمریکا در مسئله سوریه تا پیش از این را نگرانی آن کشور از به قدرت رسیدن نیروهای به ظاهر اسلام گرای تندرو ارزیابی می‌نمودند. موضوعی این کشور راتا حال حاضر نیز در افغانستان درگیر نموده و تلفات زیادی را به آنهاواردکرده است.
دلایل مختلفی در رابطه باماجراجویی آمریکا مطرح گردیده که از آن جمله: فشار بیش از حد لابی صهیونیزم در آمریکا بر دولت این کشور، فشار کشورهای عرب
– صهیونیست منطقه دخیل در جنگ سوریه – می‌باشد. البته شاید بتوان دلایل دیگری نیز بر این دلایل افزود اما به نظر می‌رسد آمریکا وفرزند نامشروعش یعنی رژیم اشغالگر قدس به دنبال ایجاد اغتشاش وناامنی در منطقه هستند تا از این رهگذر بتوانند به اهداف نامیمون خود برسند.
در هر حال موضوع حمله به حدی جدی شد که
گمانه‌زنی‌های متعددی در این خصوص بروز کرد که در نهایت منجر به طرح روسیه مبنی بر خلع سلاح شیمیایی سوریه گردید. در بررسی برندگان این طرح باید به چند نکته توجه کرد:
آمریکا: آمریکا که با شیب بسیار تندی اقدامات خود را شروع کرده بود و فکر می‌کرد با همراهی جامعه بین‌الملل مواجه خواهد شد، تنها ماند و در اجلاس گروه 20 با بدترین برخوردهای غیر دیپلماتیک از سوی میزبان مواجه شد، می‌تواند به عنوان یکی از برندگان اصلی این ماجرا نام گیرد. در این رابطه چندی پیش روزنامه هاآرتص چاپ رژیم اشغالگر قدس نوشت: «اوباما بمبی در دست دارد، نمی‌خواهد آن راپرتاب کند، اما این را هم نمی‌داند چگونه از آن خلاصی یابد.»
رژیم اشغالگر قدس: در صورت حمله به سوریه آسیب پذیرترین کشور در این مهلکه این رژیم غیرقانونی است. زیرا جنگ افزارهای سوریه می‌تواند آسیب‌های جدی به این کشور وارد نماید. علاوه بر اینکه با شروع جنگ احتمالی خسارات غیرجبرانی بر این رژیم وارد خواهد آمد. البته این امر در خصوص کشورهای عرب – صهیونیست نیز صادق است.
روسیه: روسیه اگر چه با توجه به منافعش به دنبال جلوگیری از حمله به سوریه بود ولی در جایی وزیر خارجه‌اش اعلام کرده بود که روسیه در هیچ جنگی مداخله نخواهد کرد. علاوه بر اینکه این کشور اساسا به دنبال ورود به جنگی که می‌تواند بارسنگینی را بر دوش اقتصاد نه چندان قوی‌اش بگذارد، نمی‌باشد. بنابر این بهترین راه یافتن
راه‌حلی است که همه طرف‌های آن از منافع آن به صورت نسبی منتفع شده و در حقیقت راه حل برد برد باشد. علاوه بر اینکه روسیه خود را به جایگاه گذشته شوروی سابق به عنوان یک قطب ابرقدرتی نزدیک تر نماید.
سوریه: از جنگی که می‌توانست باعث نابودی زیرساخت‌های این کشور شود رهایی یافت.
منطقه آسیای غربی: که هم اکنون نیز از بحران‌های مختلف رنج می‌برد، شروع جنگ آن را متلاطم تر می‌نمود.
گذشته از همه تحلیل‌های فوق باید به این نکته اذعان نمود که ادامه این طرح و خلع سلاح سوریه و توافقی که از ابتدای هفته جاری میان روسیه و آمریکا نهایی شد، حکایت از تلاش آمریکا برای تسلط بر اوضاع سوریه و همچنین مسایل داخلی این کشور باشد. علاوه بر اینکه حضور سوریه‌ای ضعیف در همسایگی رژیم اشغالگر قدس خیال این کشور و حامیان غربی‌اش را راحت تر خواهد نمود.