روزی از زیر منبر درس با شیخ بسیار صحبت می‌نمودم و اشکال می‌گرفتم. آن روز پس از اتمام درس، خدمت شیخ رسیدم، وی آهسته در گوش من فرمود: آن‌کسی که «بسم‌الله» را در گوش تو خوانده تا «ولاالضالین» در گوش من خوانده است!
میر سید بهبهانی، از یکی از شاگردان شیخ انصاری (از بزرگان فقه و اصول و استاد الفقهای قرون معاصر) با دو واسطه، نقل می‌کند: چون از مقدمات علوم و سطوح فارغ گشته، برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف رفتم، به مجلس شیخ درآمدم، ولی از مطالب و تقریراتش هیچ نمی‌فهمیدم.
خیلی به این حالت متأثر شدم تا جایی که دست به ختوماتی زدم، باز فایده نبخشید. بالاخره به حضرت امیر (علیه‌السلام) متوسل گشتم. شبی در خواب خدمت آن حضرت رسیدم. حضرت «بسم‌الله الرحمن الرحیم» را در گوش من قرائت نمود. صبح چون در مجلس درس حاضر شدم، درس را می‌فهمیدم. کم‌کم جلو رفتم، پس از چند روز به‌جایی رسیدم که در آن مجلس صحبت می‌کردم.
روزی از زیر منبر درس با شیخ بسیار صحبت می‌نمودم و اشکال می‌گرفتم. آن روز پس از اتمام درس، خدمت شیخ رسیدم، وی آهسته در گوش من فرمود: آن‌کسی که «بسم‌الله» را در گوش تو خوانده تا «ولاالضالین» در گوش من خوانده است!
این بگفت و برفت. من از این قضیه بسیار تعجب کردم و فهمیدم که شیخ دارای کرامت است؛ زیرا تا آن‌وقت به کسی این مطلب را نرسانده بودم. (اقتباس از کتاب زندگانی و شخصیت شیخ انصاری (ره))
