نصر عزیزی- قانونگذار وظیفه دولت را در خصوص یارانه‌ها مشخص کرده است. در نگاه قانون یارانه رفاهی دستگیری از اقشار محروم و نیازمند می‌باشد تا بخش کوچکی از نیازهای معیشتی و رفاهی خانوار را تأمین نماید و یارانه هدفمند، یارانه‌ای است که با هدف کمک به تولید و زیرساختها و بسترهای آن و رونق بازار و خروج از رکود شتاب جهت اشتغال و... اختصاص می‌یابد.
اگر دوقطبی فقر و غنی و ثروتمند و فقیر و دارا و نادار در جامعه وجود دارد، بطور حتم یکی از عوامل اصلی آن سیاستهای اقتصادی و اجتماعی دولت و نوع نگاه مسئولیت‌شناسی مسئولان می‌باشد. هر چه که منفعت طلبی، روزمره‌گی، سستی، ناامیدی، عدم اعتمادی به نفس و کارآمدی مسئولان در بستر بایدها و شایستگی‌ها قرار نگرفته باشد، بی عدالتی و شکاف طبقاتی بیشتر می‌شود.
موضوع یارانه‌ها دخالت دولت از کیسه ملت برای رفع این شکافها می‌باشد که سوء استفاده دولت از این وضعیت هدف اصلی هدفمندی یارانه‌ها را وارونه می‌کند. اشاره‌ای به موارد زیر مبین موضع و برنامه و جهت‌گیری دولتهای دکتر روحانی به موضوع یارانه‌ها است:
1- آقای دکتر روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود اقدام یارانه‌ای دولت آقای دکتر احمدی‌نژاد را تأیید نمود و ضمن انتقاد به حاشیه‌های آن بر تداوم آن اصرار ورزید.
2- نقد آقای روحانی و جریان همراه وی به هدفمندسازی یارانه‌ها و جهت دادن به سمت نهم و دهم و... را ادامه داد با این تفاوت که آثار یارانه به میزان محسوسی در سفره نیازمندان محسوس بود ولی به دلیل شکاف طبقاتی و مقوله گرانی و پایین آمدن قدرت خرید خانوار در دولت آقای روحانی، این تأثیر در سفره نیازمندان از بین رفت.
3- دولت روحانی با اتهام توده‌گرایی به دولتهای نهم و دهم به یارانه‌ها نگاه نموده است ولی اینکه دولت ایشان جسارت و شجاعت حذف معدودی از میلیاردرها را از چرخه یارانه 45 هزار تومانی ندارد، جای بسی تعجب و سؤال است.
4- دولت روحانی با نگاه سیاسی فکر می‌کند با حذف یارانه از حساب میلیاردرها و ثروتمندان و دهک‌های بالا، پایگاه اجتماعی و رأی خود را از دست می‌دهد، تصور نمی‌کند که این ایده ضد تبلیغات و وعده‌های داده شده ضد آرمانگرایی انقلابی و ضد عدالت اجتماعی و تجاوز به حقوق محرومان است که به هر حال در مقطعی خسران آن ظاهر می‌شود و بانیان این نوع نگرش و نگاه ابزاری به عزت اجتماعی مردم با تحلیل‌های غلط خواسته یا ناخواسته خیانت می‌کنند.
5- مصیبت عضو مؤثر گروه اقتصادی دولت، ذره‌ای از اشک رئیس جمهور و سایر یاران نزدیک‌اش را در خصوص تأمین نقدینگی ماهانه یارانه‌ها سرازیر ننمود. با این وجود دولت مبادرت به اقدام غیرقانونی دست‌یازی به اندوخته‌های ارزی و بانکی را پیش گرفت تا اشک سرمایه‌داران و پولداران و فراری‌های مالیاتی و مرفهان بی‌درد از بی‌یارانه‌ای سرازیر نشود و پایگاه انتخاباتی دولت امیدوار به امید و امیدوار به کیسه برجام تضعیف نشود.
6- در حالی که مجلس متعهد با آگاهی از ناتوانی و ضعف مالی دولت قانون بودجه حذف سه دهک ثروتمند را از طمع به 45 هزار تومان تصویب می‌کند. سؤال این است مخالفت دولت و رسانه‌های زنجیره‌ای چه توجیه شرعی، عقلی، منطقی، اقتصادی و حتی سیاسی دارد؟ حتی منطق سیاسی حکم می‌کند اگر دولتی ها در فهرست امید، امیدوار به تعداد بیشتری نماینده مجلس در دور دوم برای فتح کرسی ریاست مجلس هستند، چرا توده‌های محروم و حامی انقلاب و شهید داده را رها می‌کنند و به معدودی از سرمایه داران و مرفهان بی درد می‌پیوندند؟
7- دولتی‌ها و رسانه‌های زنجیره‌ای می‌گویند ما نمی‌دانیم در جامعه چه کسی نیازمند و چه کسی بی نیاز از یارانه می‌باشد و به اندرونی خانوارها سرک نمی‌کشیم و آمار و اطلاعاتی نداریم و تشخیص دهک بالا و متوسط و پایین از همدیگر کار مشکلی است، بنابر این یارانه‌ها را به همه می دهیم و خود را راحت می‌کنیم و... در حالی که وزیر محترم اقتصاد با صداقت اظهار داشت ده میلیون نفر از ثروتمندان شناسایی شدند و آماده حذف هستند. اگر واقعا این اظهار دولتی‌ها و رسانه‌های زنجیره‌ای درست باشد این یعنی کمال ناکارآمدی و ناتوانی و ضعف و بی اطلاعی در اداره امور جامعه به دلیل و نداشتن آمارهای پایه و اگر چنین باشد، دولت عاجز از شناسایی دهک‌ها کنار برود تا دیگران به این امر بپردازند. ولی واقعیت این است که این هم نوعی بازی سیاسی است که بدنبال نوعی از حیات سیاسی است و البته در روش‌های آزمون و خطا با نگاه راهبردی و آرمانی نظام، این خسران هم نوعی تجربه عبرت‌‌آموز است.
