این روزها اما مسیح علی‌نژاد بیش از همیشه به تکاپو افتاده است، کمپین مجازی آزادی‌های یواشکی فیس بوکیش که به نوعی می‌توان آن را پروژه ابتدایی اما مکمل داستان تلخ حیازدایی و رفع حجاب در جمهوری اسلامی ایران دانست، تکاپوی این سرباز جریان غرب گرا و هم کارانش تنها به آزادی‌های یواشکی منحصر نشده است، در روزهای انتخابات و بعد از آن حرکت‌های شیطنت‌آمیز او و مصاحبه با برخی از نمایندگان اسبق و همچنین انتشار بخش‌هایی از گفتگو با یکی از بانوان منتخب دهم در خصوص حجاب اجباری که از سوی سلحشوری نماینده اصلاح‌طلب مجلس تا حدودی مورد تکذیب واقع شد، بخشی از بازی رسانه‌ای او را علیه زنان این مرز و بوم افشا می‌کند و به نوعی می‌خواهد این کد را به جریانات مخالف بدهد که در ایران تغییراتی مطابق میل آنها در حال شکل‌گیری است تغییراتی که منجر به ایجاد نوعی ساختارگریزی از تغییر در ارزش‌ها و باورها از سوی جامعه زنان خواهد شد، انتقال چنین مطلبی به جامعه هرچند منجر به یک تنش مقطعی می‌شود؛ اما برای علی نژاد در حکم گرفتن ماهی از آب گل آلود است فعالیت‌های جوجه اردک زشت اما یک بعد سیاه‌نمایی عمیق علیه جمهوری اسلامی و حقوق زنان را نیز دربر می‌گیرد؛ انگار او می‌خواهد درست مثل جریان فتنه 88 از هر فرصت غبارآلودی بهترین بهره‌برداری سیاسی را انجام دهد، از همین رو به دو مجرم سیاسی گریخته از وطن متوسل می‌شود؛ این دو فرد که هر دو با عنوان شاعران غزل پست‌مدرن شناخته شده‌اند بهترین خوراک رسانه‌ای برای غربی‌ها هستند، دو شاعر جوان در حالی از کشور می‌گریزند که مدت محکومیت خود را سپری نکرده‌اند و همان مدت حبسی را که کشیده‌اند، دستمایه‌ای برای دروغ‌پراکنی علیه نظام اسلامی می‌کنند بدون آنکه چیزی از فعالیت‌هایی که خود در جهت ترویج اباحه‌گری و اخلال در امنیت ملی بوده را بر زبان بیاورند و به نوعی با استفاده از آلزایمری خودخواسته مقطعی خودشان را نه تنها تبرئه کرده، بلکه وانمود می‌کنند که بی‌گناه بوده‌اند؛ در این بین نقش اول بازی رسانه‌ای انگلیسی علی‌نژاد با اختصاص این سناریو که حقوق دخترک شاعر در ایران نقض شده است تکمیل می‌شود وقتی از او می‌خواهد علیه جریانی که او با عنوان حجاب اجباری درصدد تلقین آن به جامعه مجازی است بگوید کاملا ماهیت نقشه رسانه‌ای غربی او افشا می‌شود؛ این روزها مسیح علی‌نژاد به دنبال هر فرصتی است تا قطعات پازلی را کنار هم بچیند که در نهایت به عدم رعایت حقوق بشر و حقوق زنان در ایران منجر شود. موضوعی که ممکن است در دوران پسابرجام مورد سوءاستفاده و بهانه‌گیری‌های طرف غربی قرار گیرد و باز داستان چرخه تحریم‌ها و دور تسلسل شان این بار به شکلی کاملا زنانه و از طریق سیاه‌نمایی وضعیت زنان در جامعه ایرانی رخ دهد و با تمسک پازل دروغین جریان رسانه‌ای غرب و بعضا همخوانی خواسته و ناخواسته برخی از عناصر داخلی با این جریان بتوانند آنچه را که خودشان می‌خواهند در جامعه پیاده کنند.
به هرترتیب خباثت رسانه‌ای غرب و اپوزیسیون با حجاب و حیا در جامعه ایرانی و براندازی از طریق خدشه در این دو مهم از همان سال‌های ابتدای پیروزی انقلاب در دست اقدام دشمن قرار داشت و آنچه این روزها بیش از پیش می‌بایست مورد توجه جدی عوام و خواص قرار گیرد هوشیاری، شناخت و برخورد صحیح و بر مبنای بصیرت با این تراژدی غربی علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است.