در بیانیه وزارتخانه متبوع وی همچنین تأکید شده بود که لندن و تهران هردو به‌دنبال از سرگیری روابط دوجانبه پس از حمله به سفارت انگلیس در تهران در سال 2011 میلادی هستند.روابط ایران و انگلستان از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون با فراز و نشیب های مختلفی روبرو بوده است. اگرچه روابط دو کشور در سه مقطع به طور کامل قطع شد اما طرفین مجدداً روابط سیاسی خود را از سر گرفتند. در طول سال های متمادی روابط دو کشور عمدتاً سرد و توأم با تنش های سیاسی مختلفی بوده است.
7 اسفند 67 پس از انتشار کتاب آیات شیطانی با حمایت دولت انگلیس و فرمان حکم اعدام سلمان رشدی مرتد از سوی امام خمینی، طرحی در مجلس با قید دو فوریت تهیه شد و در 9 اسفند همان سال روابط ایران و انگلیس به کلی قطع شد، پس از آن، مدت ها انگلیس در تکاپو بود و از طرق مختلف پیام هایی برای ایران فرستاد تا کم کم روابط دو کشور برقرار شد.در آذرماه 89 سایت سفارت بریتانیا در ایران به مناسبت روز جهانی حقوق بشر، یادداشت انتقادآمیزی در مورد وضع حقوق بشر در ایران به قلم سایمون گَس، سفیر بریتانیا در تهران منتشر کرد. در واکنش، وزارت امور خارجه ایران، سایمون گَس را احضار کرد و سپس در سالروز شهادت دانشمندان هسته‌ای کشورمان تظاهراتی در مقابل سفارت بریتانیا در تهران انجام شد. همچنین شماری از مقام‌های ایرانی و گروهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی خواستار «اخراج سفیر انگلیس از تهران و کاهش سطح روابط سیاسی» با این کشور شدند.کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز خواستار تجدیدنظر در روابط با دولت انگلیس و کاهش احتمالی سطح و حتی تعلیق این روابط شد و در نهایت مجلس مصوبه‌ای برای کاهش روابط با لندن در حد کاردار تصویب کرد.
اما آنچه در نهایت منجر به توقف روابط سیاسی میان 2کشور شد، آذرماه 90 اتفاق افتاد که تعدادی از دانشجویان دانشگاه‌های مختلف در مقابل سفارت بریتانیا در خیابان فردوسی تهران تجمع کردند و وارد ساختمان سفارت شدند که در نتیجه این اقدام، سفیر انگلیس و کارمندان آن از ایران خارج شدند و در مقابل نیز بریتانیا یک مهلت 48ساعته به دیپلمات‌های ایرانی برای ترک خاک این کشور داد و تمامی کارکنان سفارتخانه ایران در لندن 12 آذر خاک انگلیس را ترک کردند.
در نتیجه تعطیلی 2سفارتخانه مشکلاتی برای اتباع مقیم 2کشور در سال 2012 پدید آمد که از ژانویه همان سال براساس توافقات به‌عمل آمده قرار شد با کمک گرفتن از کشورهای دیگر، منافع 2کشور تأمین شود. بر این اساس ایران، عمان را به‌عنوان حافظ منافع خود در بریتانیا معرفی کرد و در مقابل، بریتانیا نیز سوئد را معرفی کرد. حالا 2 سال بعد از آنکه انگلیس سفرای کشورهای دیگر را دعوت به بازدید از تخریب‌های صورت گرفته در سفارت خود در تهران کرد و با خط و نشان ایران را ترک کرد، خواستار ازسرگیری روابط با تهران است، واقعه‌ای که حافظه‌ها را به سمت ماجرای ترک تهران توسط سفرای کشورهای اروپایی و درخواست بازگشت مجدد در ماجرای میکونوس سوق می‌دهد.روابط ایران و انگلیس اگرچه کمتر از 2سال رو به تیرگی گذاشت، ولی این اتفاق هیچ‌گاه نظر و خواست مقامات رسمی کشورمان هم نبود و قطع روابط تصمیم قاطع و نظر نهایی 2دولت محسوب نمی‌شد.
برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم و انتخاب‌شدن دیپلمات هسته‌ای سابق ایران در رقابت‌ها شاید بهانه مناسبی برای ترمیم تیرگی‌هایی باشدکه در مسیر روابط 2 طرف رخ داد. حالا با انتخاب شدن حسن روحانی که چهره‌ای شناخته شده برای دستگاه سیاست خارجی انگلیس و دولت بریتانیا محسوب می‌شود احتمالات برای جاگیری کلید در قفل روابط دیپلماتیک کشور بیشتر شده است.
به نظر می رسد انگلیس خود را برای شرایط جدید همکاری با ایران آماده می کند و مایل است دوره سرد کنونی را پشت سر بگذارند. لندن مایل نیست در شرایط کنونی پای خود را پس بکشد و در برابر چشم انداز یک توافق احتمالی بین ایران و گروه 1+5 عقب بماند. روابط ایران با اتحادیه اروپایی در حال حاضر در پائین ترین سطح خود طی سالهای اخیر قرار داشته و این وضعیت فریز شده در تمامی سطوح سیاسی، اقتصادی و تجاری دیده می شود. انگلیس در سردی و رکود این روابط نقش زیادی داشته است. در حال حاضر شرایط تغییر کرده است و انگلیس مایل نیست در این شرایط جدید بعد از انتخابات 24 خرداد ایران غایب عرصه دیپلماسی و رفت و آمدهای دیپلماتیک باشد. بنابراین منطقی است که انگلیس علاقمند به بهبود روابط با ایران باشد تا در چشم انداز یک تغییر و تحول در رابطه ایران با غرب بتواند موقعیت خود را حفظ کرده و توان تاثیرگذاری خود را داشته باشد.
شاید اینگونه است که مقامات انگلیس طی چند هفته اخیر به دفعات خواست خود برای عادی سازی روابط با ایران را اعلام کرده اند.
