«وَ قَالَ علیه السلام فِی دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلَلَ السَّحَائبِ دُونَ صِعَابِهَا»

«امام - درود خدا بر او - در طلب باران چنین دعا فرمود: بار خدایا، ابرهای پربارِ گوش به فرمانت را بر ما ببار، و از رعد و برق ابرهای نافرمان برکنارمان دار.» (حکمت 464 نهج البلاغه)

و این از سخنان فصیح شگفت‏آور است که امام ابرهای رعدآور و برق خیز و بادها و صاعقه‏ها را به «شتر رموک» که بار خود را اندازد و سوار خود را بر زمین زند تشبیه نموده، و ابرهایی را که از اینها تهی باشد به «شتر رام» که به راحتی دوشیده شود و به آسانی سواری دهد، مانند فرموده است.