ورزشکاری که در عین گرسنگی و با توجه به اینکه همه چیز در دسترس اوست، از خوردن خودداری می کند، عملا وجود خویش را به صبر و تحمل عادت می دهد
محمدرضا تهرانی - در شماره قبل این مقاله اهم مسایل مطروحه ما پیرامون ماه مبارک رمضان که بهترین فرصت برای تزکیه و خودسازی است و فواید روزه داشتن به این شرح بوده است:
*الف: رمضان مانند یک ناجی غریق معنوی ما را که در روزمره‌گی و لذتهای سطحی و فریبنده و زودگذر غرق شده‌ایم به ساحل نجات می‌رساند.
*ب: رمضان یک اردوی 30 روزه است برای بازپروری معنوی و روحانی و رهایی از استرس‌های روانی و خلاصی از هر گونه اخلال و بی نظمی در مسیر زندگی سالم که لازمه موفقیت هر ورزشکار حرفه‌ای است.
*ج: افراد که خود را از فضیلت های ماه مبارک و فریضه روزه محروم می‌کنند، آیا هیچ گاه از خود پرسیده‌اند: ورزشکاری که توان غلبه و پیروزی بر نفس خود را نداشته باشد، چگونه می‌تواند در میدان نبرد و مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک بر حریفان خود فائق آید؟
*د: یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال با امساک از ارضای پاره‌ای از غرایز نظیر گرسنگی و تشنگی در طول روز و همچنین دوری از حاشیه‌هایی که طی یک دهه اخیر با «حرفه‌ای شدن مدرن» دامن جامعه فوتبال ایران را فرا گرفته است، می‌تواند ضمن تأمین سلامت جسمانی از نظر روحی نیز خود را بیمه کند.
حال این بحث را پی می‌گیریم:
یک ورزشکار باید عمیقاً به این باور برسد که روزه در رمضان به عنوان یک فریضه واجب مذهبی در روح و جان مردم ریشه دارد. البته روزه‌داری و به جای آوردن اعمال و مناسک رمضان نزد ایرانیان فراتر از یک فریضه دینی است. مردم ایران رمضان را بخشی از هستی دینی خود می‌دانند و چنان آن را با باورها و رفتارهای بومی خود در آمیخته‌اند که عمیقاً بر فرهنگ ایران تأثیر نهاده است، پس ورزشکاران هم بدانند که یکی از فوائد روزه‌داری ارتقای روحیه صبر و شکیبایی در ورزشکار است.
ورزشکاری که پس از یک تمرین سخت و طاقت‌فرسا با انگیزه‌های الهی مقابل فشارهای نفس خود برای نوشیدن آب مقاومت می‌کند و بر نفس خود مهار می‌زند، عملاً به تمرین خویشتنداری پرداخته است. ورزشکاری که در عین گرسنگی و با توجه به این که همه چیز در دسترس اوست، از خوردن خودداری می‌کند، عملاً وجود خویش را به توکل و صبر عادت می‌دهد که این ویژگی درونی شده در میادین دشوار ورزشی بارها به کمکش خواهد آمد و او را به یک خود باور قابل اعتماد تبدیل می‌کند و در ادامه از لحاظ مادی نیز امتیازاتی برای وی به همراه خواهد داشت.روزه‌دار که از برآوردن خواسته‌ها و نیازهای جسمی خود چشم می‌پوشد، با این کار خود به دیگران ثابت می‌کند که انسان مؤمن با موجوداتی که فقط غریزی زندگی می‌کنند، به گونه‌ای ماهوی متفاوت است و به این ترتیب می‌تواند به عنوان یک سرمشق و الگو در کل جامعه مطرح باشد.
ورزشکاران در اردوی یک ماهه رمضان در حقیقت تمرین تزکیه و تهذیب می‌کنند. تزکیه همان راه رهایی از بن بست‌ها و تنگناهاست. تقوا هم مصونیت است و هم قدرت که بارها در نهج البلاغه محور خطبه‌ها، نامه‌ها و وصایای حضرت علی(ع) بوده و تنها عامل برتری مردم بر یکدیگر است.
به هر تقدیر، تاثیراتی که روزه بر روح و روان ورزشکاران می‌گذارد، بیش از آثاری است که بر جسم آنان بر جای می‌نهد.
روزه‌داری در واقع به مثابه تمرینات ویژه ای برای ورزشکاران است تا ورزیدگی‌های لازم را پیدا کنند. مخلص کلام؛ رمضان که از مهمترین، محبوب‌ترین و کارآمدترین ایام سال است به مثابه یک امکان گسترده آمادگی برای ورزشکاران است که از تمامی فضای آن تقوا و عشق می‌بارد و چه نیکوست که از این ایام به نیکی استفاده کنیم.
ورزشکار امروزی که در کوران حوادث و جنجال‌های ورزشی حرفه‌ای از خود غافل می‌شود، در ماه رمضان فرصتی برای شناخت درون خود وتوانایی غیرفیزیکی‌اش می‌یابد که در علوم ورزشی نوین، نقش پررنگ‌تری از آمادگی بدنی برای آن قایل شده‌اند. چه بسا صاحبان بدن‌های آماده‌ای که با فروپاشی روحی ناچار به قبول شکستهای بزرگ ورزشی شده اند!
*الف: رمضان مانند یک ناجی غریق معنوی ما را که در روزمره‌گی و لذتهای سطحی و فریبنده و زودگذر غرق شده‌ایم به ساحل نجات می‌رساند.
*ب: رمضان یک اردوی 30 روزه است برای بازپروری معنوی و روحانی و رهایی از استرس‌های روانی و خلاصی از هر گونه اخلال و بی نظمی در مسیر زندگی سالم که لازمه موفقیت هر ورزشکار حرفه‌ای است.
*ج: افراد که خود را از فضیلت های ماه مبارک و فریضه روزه محروم می‌کنند، آیا هیچ گاه از خود پرسیده‌اند: ورزشکاری که توان غلبه و پیروزی بر نفس خود را نداشته باشد، چگونه می‌تواند در میدان نبرد و مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک بر حریفان خود فائق آید؟
*د: یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال با امساک از ارضای پاره‌ای از غرایز نظیر گرسنگی و تشنگی در طول روز و همچنین دوری از حاشیه‌هایی که طی یک دهه اخیر با «حرفه‌ای شدن مدرن» دامن جامعه فوتبال ایران را فرا گرفته است، می‌تواند ضمن تأمین سلامت جسمانی از نظر روحی نیز خود را بیمه کند.
حال این بحث را پی می‌گیریم:
یک ورزشکار باید عمیقاً به این باور برسد که روزه در رمضان به عنوان یک فریضه واجب مذهبی در روح و جان مردم ریشه دارد. البته روزه‌داری و به جای آوردن اعمال و مناسک رمضان نزد ایرانیان فراتر از یک فریضه دینی است. مردم ایران رمضان را بخشی از هستی دینی خود می‌دانند و چنان آن را با باورها و رفتارهای بومی خود در آمیخته‌اند که عمیقاً بر فرهنگ ایران تأثیر نهاده است، پس ورزشکاران هم بدانند که یکی از فوائد روزه‌داری ارتقای روحیه صبر و شکیبایی در ورزشکار است.
ورزشکاری که پس از یک تمرین سخت و طاقت‌فرسا با انگیزه‌های الهی مقابل فشارهای نفس خود برای نوشیدن آب مقاومت می‌کند و بر نفس خود مهار می‌زند، عملاً به تمرین خویشتنداری پرداخته است. ورزشکاری که در عین گرسنگی و با توجه به این که همه چیز در دسترس اوست، از خوردن خودداری می‌کند، عملاً وجود خویش را به توکل و صبر عادت می‌دهد که این ویژگی درونی شده در میادین دشوار ورزشی بارها به کمکش خواهد آمد و او را به یک خود باور قابل اعتماد تبدیل می‌کند و در ادامه از لحاظ مادی نیز امتیازاتی برای وی به همراه خواهد داشت.روزه‌دار که از برآوردن خواسته‌ها و نیازهای جسمی خود چشم می‌پوشد، با این کار خود به دیگران ثابت می‌کند که انسان مؤمن با موجوداتی که فقط غریزی زندگی می‌کنند، به گونه‌ای ماهوی متفاوت است و به این ترتیب می‌تواند به عنوان یک سرمشق و الگو در کل جامعه مطرح باشد.
ورزشکاران در اردوی یک ماهه رمضان در حقیقت تمرین تزکیه و تهذیب می‌کنند. تزکیه همان راه رهایی از بن بست‌ها و تنگناهاست. تقوا هم مصونیت است و هم قدرت که بارها در نهج البلاغه محور خطبه‌ها، نامه‌ها و وصایای حضرت علی(ع) بوده و تنها عامل برتری مردم بر یکدیگر است.
به هر تقدیر، تاثیراتی که روزه بر روح و روان ورزشکاران می‌گذارد، بیش از آثاری است که بر جسم آنان بر جای می‌نهد.
روزه‌داری در واقع به مثابه تمرینات ویژه ای برای ورزشکاران است تا ورزیدگی‌های لازم را پیدا کنند. مخلص کلام؛ رمضان که از مهمترین، محبوب‌ترین و کارآمدترین ایام سال است به مثابه یک امکان گسترده آمادگی برای ورزشکاران است که از تمامی فضای آن تقوا و عشق می‌بارد و چه نیکوست که از این ایام به نیکی استفاده کنیم.
ورزشکار امروزی که در کوران حوادث و جنجال‌های ورزشی حرفه‌ای از خود غافل می‌شود، در ماه رمضان فرصتی برای شناخت درون خود وتوانایی غیرفیزیکی‌اش می‌یابد که در علوم ورزشی نوین، نقش پررنگ‌تری از آمادگی بدنی برای آن قایل شده‌اند. چه بسا صاحبان بدن‌های آماده‌ای که با فروپاشی روحی ناچار به قبول شکستهای بزرگ ورزشی شده اند!
*دبیر گروه ورزش
