هزینه‌کرد بودجه خود بیان می کند، وی در خصوص الزام معاونت زنان ریاست جمهوری به ارائه گزارش هزینه کرد بودجه خود به مجلس می گوید: تا جایی که بنده حضور ذهن دارم این موضوع تنها یک پیشنهاد بود و به تصویب نرسید؛ بنابراین الزام خاصی وجود ندارد که دولت حتما گزارش عملکرد ارائه دهد و اگر اعضای فراکسیون زنان مجلس مستندی بر الزامی بودن این موضوع دارند بهتر است ارائه دهند.

این درحالی است که نمایندگان ملت، مطالبه ای عمومی را با درخواست گزارش هزینه کرد بودجه معاونت پیگیری می کنند و در حقیقت ارائه این گزارش به معنای احترام به خواست همه جامعه و به ویژه زنان است، زیرا نگرانی از اعمال سلیقه های دولتی در بخش مصرف بودجه در معاونت زنان موضوعی است که باید از طریق پاسخگویی نهاد معاونت شفاف و روشن شود.

بدون شک بررسی کارنامه عملکرد این معاونت می‌تواند محقق شدن حرف تا عمل در دولت تدبیر و امید را اثبات کند، دولتی که مدعی اجرایی نمودن برنامه های ویژه در حوزه زن و خانواده است و اکنون بعد از گذشت دو بهار از عمر خود طرح چندان قابل بازدهی در این حوزه مشاهده نشده است و هربار از طریق غوغاسالاری و سوار شدن بر موج رسانه ای مطبوع سعی می گردد تا به اغراض سیاسی خود دست یابد، این مهم البته در ایام انتخابات نیز به خوبی خود را نشان می دهد و معاونت زنان و خانواده دولت بار این مسئولیت را به دوش می کشد چنانچه در نشست اخیر معاونت شهین دخت مولاوردی به انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان اشاره می کند و می گوید: بسیاری از زنان به تأسی از دیدگاه‌های بنیانگذار انقلاب اسلامی برای حضور در مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان کاندیدا شده‌اند که امیدواریم با تدابیری که اتخاذ خواهد شد مشارکت حداکثری، انتخابات رقابتی و فضای پرشور سیاسی داشته باشیم تا به مجلسی همدل با دولت و ملت دسترسی پیدا کنیم.

چنین ادعایی زمانی بخشی از پازل طرح دولت برای انتخابات را تکمیل می کند که پروژه حمله به شورای نگهبان در یک قسمت از خود حضور زنان را برای مجلس 30 درصدی در خود گنجانده است و عده ای معتقدند به بهانه این حضور احراز صلاحیت‌ها می بایست با شدت و حدت کمتری صورت می‌پذیرفت و اکنون موعد اعتراضی زنانه به عدم تأیید صلاحیت ها و همچنین ایجاد موج برای کاهش میزان مشارکت عمومی است؛ مشارکتی که پنجاه درصد ظرفیت آن را زنان تشکیل می دهند و با تزریق حس یأس و ناکارآمدی ممکن است در این حضور اخلال و خدشه وارد گردد، حال با توجه به این پیشینه چنین اظهار‌نظرهایی که عمدتا برخاسته از سلیقه طیفی خاص در حوزه زنان است، ممکن است در ایام انتخابات برداشت هایی از قبیل مجلس همدل با دولت و اموری از این دست منفعت طلبانه و سوء استفاده کردن از جایگاه سیاسی و اجرایی را تداعی کند.

به هرترتیب آنچه در رأی آوری جریانات، گروه ها و احزاب سیاسی مهم است کارآمدی و برنامه صحیح و منطبق با نیازهای جامعه است، اکنون در شرایط فعلی پیگیری مطالبات اصلی زنان و اجرایی شدن آنها از طریق اتکا به دو عنصر تعهد فارغ از جنسیت و کمیت موضوعاتی است که می بایست از حد شعار فراتر رفته و جامه عمل به خود بپوشند و در این مسیر از سیاه نمایی اقدامات مفید گذشته در این حوزه که مورد عنایت و توجه ویژه مقام معظم رهبری است جدا خودداری شود تا در آینده ای نه چندان دور شاهد شکل گیری جریان جبهه طلبکارانه با اتکا بر ظرفیت های داخلی در مقابل گفتمان غرب در خصوص زن و خانواده باشیم و با عملکرد درخشان خود، حقیقت حضور و مشارکت زنان در امور سیاسی و اجتماعی را به کشورهای نیازمند و تشنه الگو معرفی کنیم.