بخشی از خطبه دوم نهج البلاغه

إنّه لا یضلُّ من هداه و لا یئل من عاداه و لا یَفتقرُ من کَفاه.
آنکس را که خدا هدایت کند هیچگاه گمراه نشود و آنکس را که دشمن بدارد نجات یابد و هرکس را که خدا کفایت کند نیازمند نخواهد شد.
***
شب تاریک دوستان خدای
می بتابد چو روز رخشنده
وین سعادت به زور بازو نیست
تا نبخشد خدای بخشنده
*
دری به روی من ای یار مهربان بگشای
که هیچکس نگشاید اگر تو دربندی
*
از تو به که نالم که دگر داور نیست
وز دست تو هیچ دست بالاتر نیست
اشعار از سعدی علیه الرحمه