سیده فاطمه فخر- بیماری کرونا مهمان ناخوانده‌ای است که در مدت کوتاهی توجه دنیا را به خود جلب کرد و سیستم بلورین حاکم بر جهان را مکدر و شکننده کرد. کرونا در شرایطی آمد که ابرقدرت‌ها خود را قدرت لایزال حاکم بر جهان می‌دانستند و همه به این فکر بودند با پیشرفت برق‌آسای علم، صنعت ، ارتباطات و فناوری می‌توانند شرایط را بر وفق مراد تنظیم کنند و بر همه مشکلات اقتصادی و اجتماعی فائق آیند. ویروس کوویدـ19 توانست تمامی شئون زندگی انسان‌ها را در سراسر دنیا تحت تأثیر قرار دهد. با وجود پیشرفت‌های بشر در پزشکی و بهداشتی ، بشر تاکنون نتوانست آثار سوء ناشی از ابتلا به این بیماری را در حد چشمگیری مهار کند.

عجز کشورهای مدعی

در این میان کشورهایی که روی توانایی‌های درمانی آنها مانورهای زیادی انجام می‌گرفت کمتر توانستند در جلوگیری از مرگ و میر مردمشان و تسری بیماری و کوچک شدن اقتصادشان موفق عمل کنند.

تعطیلی مراکز صنعتی و کاهش حمل و نقل و تعطیلی مشاغل مختلف باعث بیکاری روزافزون، فقر و تنگدستی مردم شده و کاهش توانایی مردم در پرداخت هزینه‌های درمانی ، بهداشتی و تغذیه‌ای را به دنبال داشته است.

کشور ما نیز از این مشکلات دور نمانده و تعطیلی مشاغل و خانه‌نشینی همگانی و کاهش درآمدها مشکلات اقتصادی ، روحی ، روانی و جسمی برای مردم ایجاد کرده است. عدم ارتباطات و ممنوعیت دیدار با نزدیکان و حتی خانواده و تعطیلی مساجد و زیارتگاه‌ها و برنامه‌های حضوری مذهبی و آئینی خلاء بزرگی را برای مردم به وجود آورده است. در میان توصیه به کمک‌های مؤمنانه از سوی مقام معظم رهبری تا حدی بار هزینه‌ها را از دوش قشر ضعیف برداشت.

تلاش کادر درمان و معلمان

کادر درمان در نهایت دلسوزی و فداکاری در درمان و کمک به مردم دست اندر کار است که مورد تقدیر مقام معظم رهبری و همه اقشار مردم هستند. همکاری مردم، به‌خصوص اخیراً، برای جلوگیری از سرایت بیماری به حد بالایی رسیده که ضروری و قابل تقدیر است.

مختل شدن سیستم آموزش حضوری معلمان و مؤسسات آموزشی را در زحمت وصف ناپذیری قرار داده است و همگی سعی در جبران این کمبود دارند و نمی‌خواهند خللی در آموزش کشور وارد شود. در این میان مادران وظیفه سنگین مدیریت خانواده و سرگرم کردن بچه‌ها و همراهی با کادر آموزشی را به عهده دارند. تعطیلی مشاغل و مدارس و بیکاری آقایان وضع خاصی را بر خانواده‌ها تحمیل کرده است که صبر و تحمل و مدیریت و برنامه‌ریزی خاص همراه با مهربانی و عاطفه را می‌طلبد.

شرایط به وجود آمده این درس را به ما می‌دهد که باید نعمت‌های خدا را قدر بدانیم و فرصت‌ها را مغتنم بشماریم و بدانیم بسیاری از تقیدات ما گرچه زیبا و با صفا هستند، اما ممکن است اضافه باشند. در این شرایط بسیاری از ازدواج‌ها بدون برگزاری جشن و هزینه‌های گزاف و تشریفات انجام شده‌ که شاید صمیمیت و لطف بیشتری را به همراه داشته‌اند. پاساژگردی‌ها و تقید به تجملات و تعویض مبلمان و امثال آن متوقف شده است که نشان می‌دهند با قناعت و دوری از تجملات هم می‌شود زندگی کرد.