شاهین تهرانی - در عرض دو شب نه چندان خوشحال کننده،تعداد سهمیه های فوتبال ایران در رقابت های قاره ای، از سه تیم به یک تیم کاهش پیدا کرد. اگر حذف یکی از این سه تیم، به واسطه برخورد دو تیم ایرانی در مرحله یک شانزدهم نهایی به یکدیگر، غیر قابل اجتناب بود،اما تیم دیگر را می شد در لیگ نگه داشت و اکنون با دو شانس به قهرمانی اندیشید، اما...!
سرخابیهای تهران نتوانستند به جمع هشت تیم برتر قاره کهن راه پیدا کنند و در مرحله یک شانزدهم حذف شدند، اما آیا این حذف فقط به واسطه بازی بدی بود که در آن شب خاص ارائه کردند؟
استقلال و پرسپولیس همان موقعی پیه حذف را به تن خود مالیدند که نتوانستند در گروه خودشان به مقام اول برسند!
اگر همه تیمهای ایرانی می توانستند در گروه خودشان اول شوند، نه تنها به یکدیگر برخورد نمی کردند که در این مرحله حساس هم میزبان می شدند تا شانس صعودشان را به یکباره چند برابر کرده باشند.
تیم دوم گروه شدن در رقابت های آسیایی یعنی داشتن حداقل شانس برای صعود. اگر پرسپولیس قهرمان گروهش می شد در این مرحله باید در تهران با بن یاس امارات دیدار می کرد و لازم است ذکر کنیم که بن یاس در خانه الاهلی هفت گل از این تیم دریافت کرد و حذف شد! به بیان دیگر اگر پرسپولیس در گروهش اول می شد، هم اکنون در دور بعدی حضور داشت!
ناکامی سرخابیها در رقابتهای لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا، اگرچه تلخ بود اما نباید فراموش کنیم که طلایی پوشان دیار نصف جهان با ارائه فوتبالی جذاب، امیدوار کننده و زیبا ضمن صعود به مرحله بعدی امیدهای ما برای به قهرمان رسیدن یک تیم ایرانی در این رقابتها را زنده نگه داشتند. سپاهان هم اکنون یک تیم تمام عیار است و با رهبری کرانچار می تواند حتی به سالاری فوتبال آسیا هم برسد تا فوتبال ما بعد از مدتهای مدید، دوباره طعم قهرمانی در این رقابتها را بچشد.
موفقیت در فوتبال باشگاهی زمینه ساز پیروزیهای ملی است. داشتن تیم ملی موفق، سرپنجه و توانمند هم فقط در صورتی ممکن است که باشگاههای قدرتمندی داشته باشیم. پس به سپاهان ارج بنهیم و دسته جمعی برای استمرار یافتن این موفقیتها دعا کنیم. فارغ از هر گونه تعلقی به رنگهای فوتبالی که همه ما متعلق به پرچم سه رنگ کشور مقدسمان هستیم!