چند نوجوان اطلاعیه هایی را بر روی دیوارمی چسباندند ومی گریختند، چند جوان دیگر که در تعقیب آنان بودند این اطلاعیه ها راازدیوارمی کندند؛ جوانانی که اطلاعیه ها را می کندند معتقد بودند این اطلاعیه ها درباره خانه های مجردی است که تبلیغ آن نوعی ناهنجاری اجتماعی است.
تبلیغات با اسپری درباره خانه های مجردی در بسیاری موارد نیز مخدوش یا با رنگ پوشانده و پاک می شد.
پدیده خانه مجردی از حدود یک دهه پیش به این سو آغاز شده و رونق گرفته که به نظر می رسد هنوز در فرهنگ ما مذموم و ناپسند است اما به موازات آن گسترش قابل تاملی نیز یافته است.
تا چند سال پیش بنگاه های معاملات ملکی از پذیرش افرادی که در
جست و جوی خانه مجردی بودند خودداری می کردند و اینک نیز به نظر برخی اعضای این صنف پذیرش ثبت این معاملات چندان پسندیده نیست.در گذشته نه چندان دور زندگی مجردی آنقدرغیرمعمول بود که حتی آنان که طلاق می گرفتند بار دیگر به خانه پدری باز می گشتند اما اکنون موضوع از مطلقه ها فراتر رفته و کار به جایی رسیده که شاهد جوانانی هستیم که در یک شهر با خانواده زندگی می کنند اما در خانه ای متفاوت و با فاصله طولانی.افزایش خانه مجردی در پایتخت و استقبال جوانان و دیگر قشرها از آن
بی شک پیامدهایی همراه دارد که گسست خانواده نخستین آنهاست.
برخی جوانان با وجود داشتن خانواده و شغل مناسب درپایتخت زمان هایی را برای تنهایی می خواهند و به دلایلی که خود مطرح می کنند و آن را استقلال یابی و گاهی تنوع طلبی می نامند در خانه های مجردی سکنی می گزینند.البته می توان گفت الگو گرفتن از کشورهای غربی، بالا رفتن سن ازدواج، لذت های شخصی و خوشگذرانی که گاه غیر اخلاقی نیز است چون در محیط خانه به دلیل مرزهای موجود امکان پذیر نیست نیز از دیگر علل گرایش جوانان به خانه های مجردی است اما آنچه بسیار حائز اهمیت به نظر می آید این است که خطر این خانه ها بیش از هرچیز متوجه زنان و دختران است  زیرا داشتن خانه و زندگی مجردی شاید به ظاهر سبب استقلال عاطفی و مالی فرد شود اما پیامدهای منفی آن که شامل سلب امنیت اجتماعی از این قشر است که آنان را در معرض آسیب قرار می دهد و علاوه بر آن با توجه به اینکه نگاه جامعه ما به این پدیده نگاهی منفی است این آسیب ها شدت خواهد گرفت بنابراین بهترین گزینه برای زندگی ،زندگی در کنار و با خانواده است.