محسن کاوه - شرایطی که در حال حاضر برای کشتی ایران پیش آمده است از جهات مختلف حائز اهمیت است  که به برخی از آنها اشاره می‌کنم. بعضی از این اشکالات به مسایل کلان ورزش برمی‌گردد، یعنی نحوه برنامه ریزی و عملکرد اجرایی مسئولین ورزش که باعث می‌شود ما شاهد این نوع حوادث در سطح رشته‌های مختلف از جمله کشتی باشیم. بعضی از اتفاقات به فعل و انفعالات قبل از المپیک برمی‌گردد. وقتی ما تغییرات بی مورد در بعضی از مدیریت‌های فدراسیون ایجاد کردیم، عده‌ای موضوعات خودشان را مطرح نکردند، اما پس از المپیک برخی مسائل مطرح شد. در خصوص موفقیت یک سیستم نبود، بلکه جوشش‌های شخصی باعث شد ما به این پیروزی‌ها دست پیدا کنیم و این موفقیت‌ها بعضی از نقاط ضعف ما را تحت پوشش قرار می‌دهد. تعدادی از مسایل به لایه‌های زیرین مدیریت کشتی برمی‌گردد. به عنوان مثال وقتی مدیر تیم‌های ملی را تعیین می‌کنیم، چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که محمد بنا می‌تواند با مدیر تیم‌های ملی در کشتی کار کند؟ به عبارت دیگر اعتراض محمد بنا به حجت الله خطیب نیست، بلکه حداقل بخشی از اعتراضات وی نیز به مدیر تیم‌های ملی ارتباط پیدا می‌کند. شاید محمد بنا با این موفقیتی که در المپیک لندن به دست آورده است می‌خواهد کاری کند که در اوج از دنیای مربیگری جدا شود! البته لازم می‌دانم این نکته را یادآوری کنم که تمامی افراد مطرح در کشتی از جمله محمد بنا و رسول خادم باید به این موضوع توجه داشته باشند که ما هر چه داریم از کشتی داریم. یعنی ما بر کشتی منت نداریم بلکه کشتی بر ما منت دارد و از آن جا که کشتی یک رشته ورزشی پول‌ساز نیست ما شاهد برخی حوادث هستیم.
لذا رفتن محمد بنا دلیل قانع کننده ندارد و برای خروج از این وضعیت لازم است با یک نگاه کلان و جامع‌تر مسائل ورزشی را دنبال کنیم.

*سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد