دو و میدانی ایران سال بسیار حساسی را پیش روی دارد؛ رقابت‌های قهرمانی آسیا که ملی پوشان ایرانی به همراه سایر دوندگان قاره باید برای کسب سهمیه المپیک 2016 ریو تلاش کنند. همین طور مسابقات قهرمانی جهان و... که تکلیف هیچ‌کس مشخص نیست! خرداد ماه آینده – بخوانید حدود 2 ماه دیگر- اعضای تیم ملی دو و میدانی درحالی به مصاف رقیبان آسیایی می‌روند که هیچ برنامه‌ای برای برپایی اردو و مسابقات تدارکاتی ندارند!
سعید سعید زاده- این روزها ورزش دو و میدانی کشورمان در شرایط خوبی بر سر نمی‌برد و نیاز است تأکید دوباره‌ای شود بر این واقعیت اثبات‌نشده که هیچ فدراسیونی بدون سرپرست و رئیس نمی‌تواند برای کسب موفقیت تلاش کند. سال گذشته دو و میدانی ایران سال خوبی را پشت سرنگذاشت و در بازی‌های آسیایی «اینچئون» نتایج خوبی نگرفت. پس از بررسی عملکرد فدراسیون دو و میدانی، وزارت ورزش و جوانان این فدراسیون را ضعیف ارزیابی کرد تا «افشین داوری» از سمت خود استعفاء بدهد. اگر اشتباه نکنیم اوایل اسفند ماه سال 93 بود که رئیس فدراسیون دو و میدانی کناره‌گیری خود را اعلام کرد و از آن زمان تاکنون این فدراسیون نه رئیس دارد و نه حتی سرپرست! این در حالی است که دو و میدانی ایران سال بسیار حساسی را پیش روی دارد؛ رقابت‌های قهرمانی آسیا که ملی پوشان ایرانی به همراه سایر دوندگان قاره باید برای کسب سهمیه المپیک 2016 ریو تلاش کنند. همین طور مسابقات قهرمانی جهان و... که تکلیف هیچ‌کس مشخص نیست! خرداد ماه آینده – بخوانید حدود 2 ماه دیگر- اعضای تیم ملی دو و میدانی درحالی به مصاف رقیبان آسیایی می‌روند که هیچ برنامه‌ای برای برپایی اردو و مسابقات تدارکاتی ندارند!\ در چنین شرایطی «احسان حدادی» نایب قهرمان المپیک لندن و برترین ورزشکار تاریخ دو و میدانی حق دارد به شوخی و طنز برای رئیس‌دار(!) نشدن این رشته در سال 94 دست به دعا بردارد! هرچند قبول داریم برگزاری مجمع انتخاباتی ریاست فدراسیون دو و میدانی زمان می‌برد؛ اما چه اشکالی داشت پس از استعفای «افشین داوری» یک مدیر لایق حداقل سرپرستی این فدراسیون را بر عهده می‌گرفت؟ روی سخن ما با متولیان ورزش است؛ تا چشم بر هم بگذاریم مسابقات قهرمانی آسیا از راه می‌رسد و در صورت ادامه بلاتکلیفی و بی برنامگی احتمال دارد سهمیه‌های المپیک 2016 ریو نیز از کف برود. اگر قرار است سرپرستی در فدراسیون دو و میدانی گمارده شود بهتر است همین امروز چنین اقدامی صورت پذیرد و فردا بی‌فایده است. این یک هشدار جدی است که باید جدی گرفته شود. البته امیدواریم!
