بانوان مسلمان و ورزشکار ایرانی با وجود تمامی محدودیت‌ها بزرگترین و بالاترین افتخارات را نصیب ورزش کشور کرده‌اند و به‌رغم این درخشش و افتخارآفرینی‌ها کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند. این در حالی است که دست‌اندرکاران و زعمای ورزش کشور همواره به استقبال قهرمانان مرد رفته و آنان را تشویق کرده‌اند و به نظر می‌رسد این نگاه جنسیتی کماکان و تا پایان المپیک ریو هم وجود داشته باشد!
دل آدم به درد می‌آید وقتی پای صحبت‌های بانوان ورزشکار می‌نشیند. مشکل ما با ورزش آقایان نیست و احترام خاصی هم برای همه افتخارآفرینان ایران زمین قائل هستیم.
سخن ما با مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک است. آقایانی که وقتی یک ورزشکار مرد در هر میدان معتبر و غیرمعتبری(!) مدال می‌گیرد یا سهمیه‌ای کسب می‌کند با دسته گل و بدو بدو به استقبال می‌روند و وعده‌های رنگارنگ می‌دهند و در زمان سهمیه‌گرفتن بانوان سکوت می‌کنند تا در گذر زمان این افتخارآفرینی‌ها به بوته فراموشی سپرده شود!
آیا دوستان می‌دانند که این بانوان ورزشکار چگونه و تحت چه شرایطی کمیته المپیک گرفته‌اند؟
یا اینکه در جریان هستند برخی از این ورزشکاران می‌توانند اولین مدال تاریخ بانوان ایران را در المپیک‌ها کسب کنند!؟
آقایان مسئول که دم از خدمت بی منت و عدم تبعیض می‌زنید، به راستی برای بانوان ورزشکار و مسلمان ایرانی چه قدمی برداشتید؟ با شما هستیم که در شعار حرف از رسیدگی و اهتمام به ورزش بانوان می‌زنید! آیا در عمل هم کاری انجام داده اید!؟
از آن گذشته هر گونه افتخاری از سوی بانوان در مسابقات المپیک و حتی کسب سهمیه موفقیتی در کارنامه وزارت ورزش و جوانان و کمیته المپیک فعلی به شمار می‌رود. به راستی چرا به خاطر خودتان هم که شده روی این افتخارات مانور نمی‌کنید؟
شاید تقصیراتی هم متوجه ما رسانه‌ها باشد. ما که همه توجه و عنایت خود را به سهمیه‌گرفتن یا نگرفتن «حمید سوریان» و رسیدن یا نرسیدن «بهداد سلیمی» به المپیک معطوف کردیم و سهم اندکی از صفحات روزنامه‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی خود را هم به بانوان اختصاص نمی‌دهیم. ما هم مقصریم!
بدون تعارف و رودربایستی این حرف را زدیم. لازم است همه مسئولان امر و خودمان تجدید نظری در تفکرات خود داشته باشیم. بانوان قهرمان و مسلمان ایرانی در سکوت کار خود را دنبال می‌کنند و به خوبی فعالیت آنان منعکس نمی‌شود و این اصلا انصاف نیست. باور کنید!
