3 گل از امیدهای ژاپن خوردیم تا حذف شویم. این تیم امید کشورمان همه چیز داشت. اردوی بلند مدت، یکسال و نیم حمایت و بازی تدارکاتی و بازیکنانی که هر یک در تیمهای خود در لیگ برتر ایران فیکس بازی میکنند.
اما دوباره باختیم تا به قول ظریفی «چیزی از ارزشهای ما کم نشود!» دوباره همان بحثها مطرح شد که پشتوانهسازی خوبی برای بزرگسالان صورت گرفته و آسمان که به زمین نیامده است هم مطرح شد!
همین حرفها بیشتر از حذف تیم امید دل دلسوزان فوتبال این مملکت را به درد میآورد. کسانی که قبل و همین مسابقات انتخابی المپیک بارها فریاد کشیدند و هشدار دادند اصطکاک میان کادر فنی تیم امید و «کارلوس کیروش» برطرف شود اما نشد که نشد!
بارها گفته شد جای «مجید صالح» که از تیم امید جدا شد، یک مربی با دانش و فنی کنار «محمد خاکپور» بگذارید ولی کسی توجهی نکرد. بارها نوشته شد که آقایان با نامهنگاری با باشگاه روسی «روستوف» میتوان «سردار آزمون» و «سعید عزتالهی را به خدمت گرفت که باز کسی توجه نکرد و... و.. و...
امید باخت و حذف شد و حالا مأموریت «محمد خاکپور» به پایان رسیده است. مردی که همه از اخلاق او تعریف میکنند، اما خودش «علی کفاشیان» و وزارت ورزش و جوانان را مقصر حذف تیم امید میخواند!
یکی هم نمیپرسد: آقای خاکپور، رئیس خنده روی فدراسیون فوتبال به هر کسی بدی کرده باشد به شما یک نفر که خوبی کرد. آیا کسی غیر از کفاشیان عنان اختیار تیم امید را به دست یک مربی بی تجربه میسپرد!؟
همین جناب «کفاشیان» میگوید بنا داریم با کمک هیئت رئیسه فدراسیون از 5 یا 6 ماه دیگر برای المپیک 2020 توکیو برنامهریزی کنیم!
کفاشیان نمیگوید چه اطمینانی دارد که 6 ماه بعد کماکان رئیس فدراسیون باشد یا اینکه احتمال حذف فوتبال از المپیک 2020 وجود دارد!
تلاشهای وسیعی صورت پذیرفته تا بیسبال و رشتههای پرطرفدار دیگر جانشین فوتبال در المپیک شود و فدراسیون جهانی (فیفا) هم بدش نمیآید چنین اتفاقی بیفتد!
این وسط دلمان برای حسرت المپیکی شدن فوتبال ایران سوخت که شاید ابدی شود و همین طور نسلی که پای سوء تفاهم و تنگ نظری و دعوای مربیان ایرانی و خارجی سوخت و خاکستر شد.