پرسپولیس در روزهایی که در محاق بود، حضور در آسیا را به راحتی از دست داد و حالا که هواداران پرشمارش شاهد اوج‌گیری دوباره‌اش هستند، لیگ آسیا هم آغاز شده تا به حسرت آنها علاوه شود!
فرض کنیم – فرض محال که محال نیست! – فرض کنیم پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشت و در این روزها با شرایط ایده‌آل فنی‌اش با حریفان خارجی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. فرض کنیم این تیم سرپنجه که حالا با رهبری یحیی گل‌محمدی در لیگ و جام‌حذفی ترکتازی می‌کند، در لیگ قهرمانان قاره حضور داشت، آیا در این صورت شانس شکسته شدن طلسم به قهرمانی نرسیدن تیم‌های ایرانی در قاره‌کهن بالا و بالاتر نمی‌رفت؟ تیم شکست‌ناپذیر یحیی گل‌محمدی (که هنوز هیچ شکستی در کارنامه‌اش ثبت نشده است! ) جان می‌دهد برای رقابت‌های آسیایی و به رخ کشیدن قدرت فوتبال به تمام رقیبان قاره‌ای! اینجاست که باید افسوس بخوریم و به دوران سیاهی که قرمزها با ژوزه پرتغالی هدر دادند، لعنت بفرستیم.
هواداران پرسپولیس که این روزها همراه با اوج‌گیری تیم محبوبشان سر به خورشید می‌سایند و در سر اندیشه قهرمانی در جام‌حذفی را می‌پرورانند، در گوشه‌ای از ذهن خود این سؤال را پنهان کرده‌اند که آیا ستاره‌های امروز در فصل بعدی هم در کنار هم قرار می‌گیرند و پیراهن سرخ می‌پوشند یا درخشش نیم فصلی پرسپولیس حتی اگر با قهرمانی در جام‌حذفی هم به پایان برسد، ابتر و عقیم مانده و به‌سان جرقه‌ای خاموش خواهد شد؟!
حضور پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا، حتی در امتیازگیری فوتبال ایران برای تعیین سهمیه‌های فصل بعد هم مؤثر و مفید است. هواداران پرشمار تیم سرخپوش وقتی تعداد شگفت‌انگیزشان را به رخ می‌کشند که در فصول عدم حضور پرسپولیس در آسیا شاهد افت آمارهای قاره‌ای هستیم! همین حضور پرشور است که AFC را به حفظ سهمیه‌های باقیمانده ایران در رقابت‌های باشگاهی قاره ترغیب می‌کند و این یعنی نفع بردن فوتبال!
حیف از این پرسپولیس که حالا در آسیا نیست تا حریفان قاره‌ای را با نام مقدس ایران و زیر پرچم سه رنگ کشورمان شکست بدهد و با پیروزی‌های پرگل به مراحل بالاتر برسد.
حیف از فرصتی که هدر رفت و امید که درخشش‌های تیم سرخپوش مقطعی و بی‌فایده نباشد!
