گفتگو: علیرضا حاجی میرزابابا- تیم ملی بسکتبال ایران با بازی‌های خوبی که در جام جهانی از خود نشان داده بود، امیدواری زیادی ایجاد کرده بود که قهرمان بازی‌های آسیایی اینچئون شود اما در لحظات پایانی قهرمانی را از دست داد تا حسرت آن نزد بازیکنان تیم ملی باقی بماند. به خصوص برای ملی‌پوشانی که باتوجه به سن بالای‌شان فرصت حضور در دوره بعدی بازی‌های آسیایی را ندارند.حامد آفاق اسلامیه یکی از همین ملی‌پوشان است.
چرا در اینچئون بر خلاف انتظارات نتوانستیم طلا بگیریم و قهرمان این دوره بشویم؟
متأسفانه به خاطر اشتباهاتی که در زمین داشتیم موفق به کسب عنوان قهرمانی در بازی‌های آسیایی نشدیم. در بسکتبال فقط قهرمانی ارزش زیادی دارد و عناوین نایب قهرمانی و سوم یا چهارمی چندان ارزشی ندارند.
یعنی مقام نایب قهرمانی ما در این دوره ارزشی نداشت؟
نایب قهرمانی یعنی پایان یک تورنمنت با شکست و این نه برای روحیه تیم خوب است و نه بازخورد خوبی در اجتماع دارد. ما برای همان یک بازی فینال 4 ماه تمرین کرده بودیم و شرایط بازی هم طوری رقم خورد که بازنده شدیم. همه واقعا متأثر و متأسفیم.
اما ما در دوبازی قبل از فینال هم خوب کار نکردیم و کم مانده بود مقابل قزاقستان و کره جنوبی هم نتیجه را واگذار کنیم؟
این تیم‌ها واقعا پیشرفت کرده‌اند. قزاقستان چند بازیکن جوان را به تیمش تزریق کرده و انگیزه زیادی برای پیروزی مقابل ایران داشت. آنها تیم ما را به خوبی آنالیز و از نقاط ضعف ما در دفاع به خوبی استفاده کردند. مسئولیت و تشخیص این قضیه بر عهده مربی است که باید اشراف کاملی بر بازیکنانش داشته باشد. مثلا وقتی من مثل همیشه بازی نمی‌کردم، مربی باید مرا بیرون می‌کشید، با من صحبت می‌کرد، بعد مرا به زمین می‌فرستاد و اگر باز هم خوب کارنمی‌کردم از بازیکنان دیگر استفاده می‌کرد. ما در دقایق پایانی 5 امتیاز از کره پیش بودیم ولی نتوانستیم آن را حفظ کنیم و باختیم. قسمت این بود که ببازیم تا یک سری مشکلات تیم ملی مشخص شود.
یعنی تو مربی را مسوول اصلی از دست دادن جام قهرمانی در اینچئون می دانی؟
در ورزش‌های تیمی پیروزی و شکست متعلق به همه اعضای تیم است. هیچ‌گاه به خودم اجازه نمی‌دهم که بچروویچ را عامل ناکامی تیم ملی بدانم. او هم مثل تمامی اعضای تیم برای موفقیت بسکتبال ایران تلاش کرد.
به نظر در جام جهانی نتایج مطلوب تری گرفتیم و بهتر بازی کردیم تا بازی های آسیایی؟
تیم ملی ایران در جام جهانی خوب ظاهر شد. حریفان ما در مرحله گروهی به مقام‌های برتر جام جهانی رسیدند. صربستان که نایب قهرمان شد، فرانسه به مقام سوم رسید و اسپانیا هم چهارم شد. ما مقابل این تیم‌ها بد بازی نکردیم. اما در بازی‌های آسیایی اینچئون، خوب بازی نکردیم و برای ما اصلا راضی کننده نبود. تیم ما را فقط قهرمانی راضی می‌کند چون بچه‌ها پتانسیل بالایی دارد. وقتی ما می‌توانیم در یک تورنمنت قهرمان شویم اگر به مقام دوم برسیم با عنوان دهمی برای ما هیچ تفاوتی ندارد.
احتمالا درسهای زیادی هم از بازی در جام جهانی به عنوان یک بازیکن با تجربه گرفتی؟
بازی کردن مقابل تیم‌هایی مثل اسپانیا و فرانسه که بازیکنان زیادی در NBA دارند برای ما خیلی آموزنده بود و نکات فراوانی داشت. ما در جام جهانی مسائل فراوانی از جمله رفتار خارج از زمین و حتی نشستن روی نیمکت را یاد گرفتیم.
این کسب تجربه در جام جهانی توانست کمکی هم به تیم ما در بازی های آسیایی بکند؟
جام جهانی، تجربه بسیار بزرگ و خوبی برای ما بود به ویژه اینکه تعدادی از بهترین تیم‌های جهان در گروه ما قرار داشتند. چیزی که ما در جام جهانی به خوبی آموختیم این بود که چه از حریف پیش باشیم و چه عقب بیفتیم تا لحظه آخر باید بجنگیم.
به طور کلی حضور در جام جهانی چه دستاوردی برای ما داشت؟
سعی کردیم به دنیا نشان دهیم بسکتبال ایران پتانسیل رویارویی با قدرت‌های جهان مثل صربستان، اسپانیا و فرانسه را دارد. من نمی‌گویم می‌توانیم این تیم‌ها را ببریم ولی حداقل یاد گرفتیم چطور با آنها بازی کنیم و کار زیادی پیش رو داریم.
در اینچئون چه اتفاقی افتاد که قهرمان نشدید؟
در کره جنوبی خوب بازی می‌کردیم. قصد توجیه ندارم اما من ندیده بودم در تورنمنتی که 7 مسابقه دارد 4 روز به ما استراحت بخورد. تیم ما تا سر و شکل مسابقه به خود می‌گرفت با استراحت روبرو می‌شد و همه از جو بازی خارج می‌شدیم. ما بعد از جام جهانی به تهران آمده بودیم و در کنار خانواده، تمرین هم کرده بودیم ولی حریفان آسیایی ما واقعا کار کرده بودند و این طور نیست که بدون استرس و خیلی راحت بتوان به مقام قهرمانی بازی‌ها رسید. شک نکنید که تیم‌های قزاقستان و کره جنوبی بارها و بارها بازیکنان ما را آنالیز کرده بودند و شناخت کاملی از نحوه بازی تیم ایران داشتند. برای همین شرایط سخت شد و اتفاقاتی که دیدید، افتاد.
خیلی ها معتقدند تیم ملی روی بازی های انفرادی صمد نیکخواه، حامد آفاق، مهدی کامرانی و حامد حدادی وابسته است؟
در چند سال گذشته همین طور بوده که به عقیده من اصلا درست نیست. بسکتبال یک بازی تیمی است که یک تیم نباید به یک بازیکن متکی باشد. احتمال آسیب‌دیدگی و ده‌ها مشکل دیگر برای ستاره‌های یک تیم وجود دارد و منطقی نیست که به خاطر نداشتن یک بازیکن دیگر به پیروزی فکر نکنیم و ببازیم. تفکر و دید ما نسبت به تیم باید 12 بازیکن جنگنده باشد که با تمام قدرت در اختیار تیم هستند.
اما عنصر تجربه هم کمک زیادی می تواند بکند؟
آنها اگرچه از لحاظ تجربه با هم فرق خواهند داشت اما از لحاظ انگیزه نباید با هم تفاوتی داشته باشند. قطعا تجربه برخی بازیکنان از جوان‌ها بیشتر است ولی بالاخره آن بازیکن باتجربه زمانی کنار می‌رود و درست نیست آن موقع تازه به فکر پشتوانه‌سازی و جوانگرایی بیفتیم. جوانی که میدان ندیده چطور می‌تواند برای تیم ملی خوب بازی کند؟! حامد آفاق که یک ساله بازیکن ملی نشده است!
