ایشان اصرار داشتند که بانوان در حزب فعال باشند و در جلسات حتی در مورد جای نشستن بانوان و تکریم ایشان و استماع نظرات و ارج نهادن به پیشنهادات و فعال بودن بانوان اهتمام می‌ورزیدند.

ایشان بارها و بارها ارزش ورود بانوان به فعالیتهای سیاسی قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را متذکر می‌شدند.

ایشان فرمودند بعد از 12 بهمن سال 1357 و استقرار حضرت امام(ره) در مدرسه رفاه  بنابر این بود که خانم ها و آقایان بطور جداگانه به دیدار ایشان بروند در همان روزهای اول به علت ازدهام جمعیت بانوان عده‌ای از خانم‌ها غش می‌کردند و باید آنها را از داخل جمعیت خارج کنند به این مناسبت به حضرت امام(ره) پیشنهاد شد اصولاً ملاقات خانم‌ها قطع شود. حضرت امام(ره) فرمودند:

شما فکر می‌کنید اعلامیه‌های من یا سخنرانی‌های شما شاه را بیرون کرد؟

شاه را همین بانوان بیرون کردند، چرا می‌خواهید ملاقاتشان را قطع کنید؟ بروید وسایل آسایش برای آنان فراهم کنید.

ایشان همواره می‌فرمودند همانطور که مراسم عزاداری امام حسین(ع) هر ساله انجام می‌شود مراسم جشن و بزرگداشت میلاد حضرت زهرا(س) نیز باید توسط بانوان انجام گیرد. و از هیچ کمکی نسبت به برگزاری جشنهای میلاد کوثر خودداری نمی‌کردند.

در یکی از مراسم جشن بعد از سخنرانی و تقدیر  دعای خیر برای برگزار کنندگان برنامه فرمودند واحد بانوان حزب علاوه بر فعالیتهای سیاسی باید بیش از پیش در حمایت از زنان مستمند و گرفتار نیز کوشا باشد. و بنده هم هر قدر که بتوانم برای رفع مشکلات کسانی که معرفی می‌نمائید به حداکثر ممکن اهتمام می‌نمایم.

البته باید متذکر شوم که قبل از آن هم ما نامه‌های مستمندان و زنان بی سرپرست و یا بدسرپرست را حضورشان می‌بردیم و نتیجه مثبت هم می‌گرفتیم. ولی بعد از این فرمایش ایشان این برنامه روند صعودی پیدا کرد.