در سال هایی که دولت اصلاحات بر سرکار بود، این گروه ها به راحتی و در قالب گروه های حامی حقوق بشر و حقوق زنان فعالیت می کردند. فتح دنیای رسانه ای مکتوب نیز از جمله مواردی بود که آنها را در رسیدن به اهدافشان یاری کرد. در این میان زنان خبرنگار و روزنامه نگار به عنوان پرچمداران جریان روشنفکری تازه وارد میدان شدند؛شهلا شرکت نیز از جمله زنانی بود که فعالیت مطبوعاتی خود را با زهرا رهنورد آغاز کرد و در دهه 60 همراه با رئیس دولت اصلاحات وارد روزنامه کیهان شد. او در طی این سال ها با ژست های روشنفکری و افکار فمنیستی اقدام به انتشار نشریه ای تخصصی در حوزه زنان کرد در همین ایام بود که طرح ها و الگوهایی را که از غرب دریافت می کرد، در نشریه زنان انتشار می داد البته او علی رغم سکولار بودن در تمام این سال ها سعی کرد در ماهنامه زنان، به ترویج روایت دینی مطلوب خودش از فمنیسم بپردازد و در چارچوب آنچه که او آن را بدون داشتن هیچ گونه تخصص و تحصیلاتی فقه پویا می نامید با نزدیکی به تفکر غرب به اصطلاح به دفاع از حقوق زنان بپردازد همین تجربیات بود که باعث شد هم فکرانش در سال های بعد در تمجید او، وی را با القابی نظیر زنی دین دار، لیبرال، فمنیسم و اصلاح طلب بخوانند.نکته جالب توجه این است که شرکت و هم مسلکانش معتقد هستند جنبشی که آن را جنبش زنان می نامند، هرگز از حرکت باز نایستاده و به شکلی خاموش ادامه حیات می دهد، قطعا این اظهار نظر مبنی بر این مهم است که حامیان تفکر جنبش حقوق زنان در پی فرصتی مناسب برای بروز و ظهور عقاید خود می گردند، عقایدی که یکبار غرب آن را تجربه کرده است و امروز عاقبتی جز فروپاشی خانواده، تنهایی زن و اضمحلال جامعه در پی نداشته است و پیروان این تفکر در ایران نیز معمولا به مهد این تفکرات یعنی غرب متواری می شوند؛ شادی صدر، حنا مخملباف و شیرین عبادی تنها سه نمونه از نمونه هایی است که ناگزیر به ترک وطن شدند. به هر روی این روزها شنیدن برخی از نام‌ها با توجه به سوابق و پیشینه فعالیت شان در دوران قبل و همچنین زمان اصلاحات بیانگر این است که زنگ خطر در حوزه زنان و خانواده به صدا درآمده است و این مسئله هوشیاری متولیان این حوزه را می طلبد تا در این مسئله حیاتی دچار غفلت نشویم و بازگشت به تجربه ای که یکبار در زمان اصلاحات به مدد تفکرات شبه سکولار و فمنیستی رقم خورد را مجددا تکرار نکنیم.