فاطمه ثانی- وقتی حرف از توقع در بین جمعیت نسوان به میان می آید خیلی ها گمان می کنند منظور از توقع و بالابودنش تنها حوزه ازدواج را شامل می شود و تازه اول نصیحت و پند و اندرز است که نصیحت گوش کن ای جان، و به دنبال شاهزاده ای با اسب سفید که از بد حادثه در راه جا مانده است نباش اما این روزها شنیدن اظهار نظرات نامتعارف از سوی معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری دیگر کسی را متحیر نمی کند البته اظهارنظر اخیر شهین دخت مولاوری درباره افزایش سطح توقع زنان شاغل با افزایش مرخصی زایمان از آن دسته از نظراتی بود که سبب شد در دایره معانی کلمه توقع به ویژه در حوزه زنان یک بازنگری کلی کنیم و از حوزه ازدواج و تشریفات زندگی و غیره فراتر رویم اما نکته جالب در این میان این است که مولاوردی در گفتگو با یکی از خبرگزاری ها گفته بود: ارائه تسهیلات اجتماعی در کنار افزایش مرخصی زایمان پیشنهادی بود که از طرف من مطرح شد و عقیده شخصی من این است که قانون افزایش مرخصی زایمان انتظارات و توقعات زنان شاغل را که بر این اساس برنامه ریزی کردند دامن زده است!
اما وی سپس مدعی شده بود به دلیل آنکه سطح توقعات مادران شاغل بالا رفته است ما ناگزیریم زمینه های اجرای این قانون را فراهم کنیم.
در مجموع با یک حساب سرانگشتی و چند سئوال می‌توان این گفته معاون رئیس جمهور را مورد سنجش قرار داد و این سئوالات عبارت است از اینکه در وهله نخست قرار بود چه تسهیلاتی به زنان شاغل داده شود که با این تسهیلات توقع آنها از کارفرما و دولتی ها بالا نمی‌رفت و آیا واقعا توقع یک مادر برای کمی بیشتر ماندن در کنار فرزندش که جزء نیروی انسانی فعال کشور خواهد شد، توقع بی جایی است این درحالی است گویا یادآوری جمله به ظاهر کلیشه مادر بودن بالاتر از شاغل بودن است فریضه ای واجب شده است اما نکته جالب اینجا است که اینبار بالارفتن سطح توقع باعث شد تا طرح افزایش مرخصی زایمان به گردش بیافتد ولی ای کاش معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری پیش از آنکه این مسئله را بهانه ای برای اجرایی شدن قانون قرار دهد با بیان اینکه این امر به نفع سلامت جسمی و روحی کودکان آینده و مادرانشان است قانون مدارانه تر با مسئله برخورد می کرد و امروز به دنبال توجیهی برای این مهم برنیاید.