با توجه به سفر رئیس‌جمهور به قشم در ابتدای سال، ارزیابی شما از نقش قشم در اقتصاد کشور چیست؟
منطقه آزاد قشم قرار بود مرکز تولیدات صنفی باشد؛ اما این جزیره مرکز ورود کالاهای بی‌ارزش و قاچاق شده و خروج دلارهای فراوان انجام می‌شود. قرار بود این جزیره محل صدور کالاهای ما باشد که الان عملکرد بالعکس دارد. ما از قشم، استفاده که نبردیم، ضرر هم دادیم.
برخی معتقدند قشم به صورت استثناء در استان دیده می‌شود، شرایط دیگر شهرهای استان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
قشم، شهرستانی است که از نظر منابع مالی و گردشگری تأمین است و به غیر از شهرستان‌های بندرعباس و قشم و مناطق آزاد به دیگر شهرستانها توجهی نشده، متأسفانه تمرکز دولت بیشتر روی خود بندرعباس است. در بندرعباس صنایع تولید می‌کنند و بیشتر جمعیت این استان در بندرعباس متمرکز شده است.
در بندر عباس اقوام مختلف دیده می‌شوند. الان بندرعباس را می‌توان تهران کوچک نامید. در بندرعباس تولید کار می‌کنند و مشغول به کار هستند. در صورتی که می‌توانند همین وضعیت را به شهرهای مجاور ما ببرند. از کنار دریا می‌توانند استفاده بهینه کنند؛ اما فقط اسکله درست می‌کنند، اسکله‌ها را می‌توان به بندرلنگه، بندرمیناب ببرند تا از این وضعیت خارج شود اما متأسفانه عمل نمی‌کنند و فقط تمرکز روی خود بندرعباس است.
چه پیشنهاد مشخصی به دولت برای دیگر شهرهای استان دارید؟
ما در کنار دریا، در شهرهای میناب، بندر لنگه، بندر خمیر و... می‌توانیم صنایع را راه‌اندازی کنیم که حداقل این پراکندگی ایجاد شود که همه جمعیت یک جا متمرکز شود، بندر عباس هم مانند شهرهای مرکزی دچار ازدحام جمعیت شده است، آلودگی هوا، شلوغی و ترافیک از عواملی است که متمرکزشدن جمعیت در یک منطقه به‌وجود می‌آورد. هیچ توجهی روی شهرستانها نیست؛ اگر به میناب برویم یک شهر قدیمی است که هیچ تغییری در آن انجام نشده، جز رفت و آمد روستاییان در شهر که برای خرید و کار اتفاق دیگری نمی‌افتد و مردم در این منطقه فقط قاچاق کالا و قاچاق سوخت می‌کنند و از این طریق کسب درآمد می‌کنند.
هرمزگان از جمله استان‌های موثر در کشاورزی است؛ شرایط کشاورزی استان چگونه است؟
در استان هرمزگان از اول شهریور تا آخر فروردین وقت کشت و کار است در این استان گوجه، بادمجان، خیار، کلم و... کاشته می‌شود؛ ولی کسی نیست که هدایت کند مثلاً بگویند آقای کشاورز شما این محصول را پرورش بده و ما از شما خریداری می‌کنیم.ای کاش گزارشی بود از گوجه فرنگی‌هایی که روی بوته‌هایش مانده و برای کشاورز صرف نمی‌کند که کارگر بگیرد برای چیدن آن‌ها. ولی اگر دولت کمک می‌کرد در این استان کارخانه رب گوجه فرنگی تأسیس می‌کرد و این گوجه‌ها را از کشاورزان می‌خرید و به نحو احسن تبدیل می‌کرد خیلی خوب بود. کشاورزان با گرفتن وام از بانک‌ها می‌توانند خودشان را سرپا نگه دارند و با تولید محصول زندگی خودشان را اداره کنند و راه چاره دیگری ندارند. در پی این اتفاق به شهر‌ها مهاجرت می‌کنند چون در روستا‌ها نمی‌توانند کار کنند به سمت شهر‌ها برای کارگری می‌روند و ضرر هم نمی‌کنند. ریشه این حوادث این است که متأسفانه هدایتگری در کشاورزی نیست. در همه استان‌ها هم همینطور است، در صورتی که کشاورزی دارد از بین می‌رود و جمعیت شهر‌ها اضافه می‌شود.