همین بی‌توجهی باعث شد والیبال کشورمان یک عنوان قهرمانی را در خانه از دست بدهد! یکی از موضوعات مطرح پس از پایان مسابقات قهرمانی آسیا این است که چه تعداد از بازیکنان تیم «ب» ایران قادرند در آینده به تیم اصلی والیبال کشورمان کمک کنند؟ با یک نگاه گذرا درخواهیم یافت سوای «حمزه زرینی» دیگر بازیکنی در قد و قواره تیم الف کشورمان در ترکیب تیم «ب» دیده نمی‌شود!
از طرفی اطمینان داریم این بازیکنان به «پیمان اکبری» سرمربی تیم تحمیل شدند. بازیکنانی بسیار پرنوسان که نخستین بار بود کنار هم بازی می‌کردند و... در پایان مسابقات قهرمانی آسیا این سوال به جای ماند که اگر تیم امید ایران در این رقابت‌ها شرکت می‌کرد بهتر نبود؟
تیم امید ولو آنکه قهرمان هم نمی‌شد دستاورد بهتری برای والیبال ایران داشت. از آن گذشته رقابت‌های قهرمانی آسیایی توانست تدارکاتی خوب برای مسابقات امیدهای جهان باشد.
شاید این ناکامی هشدار و تلنگر خوبی برای فدراسیون والیبال باشد. فدراسیونی که پس از موفقیت‌های سالیان اخیر دایره مشورت‌خواهی از کارشناسان و دلسوزان این رشته را تنگ‌تر کرده است. در حالی که برای موفقیت‌های بزرگ‌تر نیازمند اتاق فکر است. امیدواریم این تجربه تلخ دیگر تکرار نشود و دوستان به نقطه نظرات استخوان خردکرده‌های والیبال توجه کنند. از سوی دیگر یکی از دلایل شکست والیبال ایران به گواه اغلب کارشناسان آنالیز خوب تیم کشورمان توسط «احمد مساجدی» مربی تیم ملی ژاپن بود!
تیم ملی ژاپن قهرمان این دوره از مسابقات قهرمانی آسیا موفق شد روی سکوی نخست بایستد و در فینال ایران را شکست دهد. می‌دانید چرا؟ ژاپنی‌ها روی نیمکت خود یک مربی ایرانی به نام «احمد مساجدی» را داشتند. یک مربی ایرانی که فدراسیون والیبال ما روی او سرمایه‌گذاری و هزینه نکرد تا سر از سرزمین آفتاب تابان درآورد.
مردی که زمانی مترجم و دستیار «خولیوولاسکو» بود بعد از جدایی این مربی آرژانتینی بالاجبار کنار رفت و «اسلوبودان کواچ» او را نخواست. حالا «مساجدی» به سرزمین همسرش رفته و جایی کار می‌کند که قدرش را خوب می‌دانند و این تفاوت فدراسیون والیبال ما با فدراسیون والیبال ژاپن است که مربی خوب ما را روی هوا قاپید!
