لابد علاقمندان والیبال و پیگیران مسائل آن حتما از جزئیات و مشروح این کمیته یا کارگروه اطلاع دارند. ما با اینکه تمامی این 26 نفر صلاحیت حضور در این کارگروه را دارند یا خیر، کاری نداریم، اما آنچه باید اشاره کنیم به خروجی نشست‌های این افراد است.
تردیدی نیست طی چند ماه اخیر اتفاقات تلخی رخ داده و والیبال ناکامی‌هایی داشته است. ما در جام واگنر به ژاپن هم باختیم و در جام جهانی نتوانستیم جلوی هیچ‌یک از قدرت‌های برتر والیبال جهان قد علم کنیم!
تیم ملی ایران حتی به آرژانتین «خولیوولاسکو» هم باخت تا این ناکامی‌ها بیشتر به چشم بیاید؛ اما این وسط یک اما وجود دارد. والیبال کشورمان طی سال‌های گذشته بارها و بارها باعث شادی و نشاط جامعه شده است. بی‌انصافی است اگر زحمات «محمدرضا داورزنی» رئیس کنونی والیبال و حتی گذشتگان نظیر «محمدرضا یزدانی خرم» را نادیده بگیریم. کمیته 26 نفره ریشه‌یابی علل شکست و ناکامی والیبال ایران حق نقد دارد. باید هم عملکرد فدراسیون کنونی را نقد کند؛ اما نباید فراموش کرد که والیبال ریشه در خاک این ورزش دارد.
بی‌توجهی یا کم‌توجهی به این موضوع بسیار مهم می‌تواند تبعات بسیار بدتری هم در پی داشته باشد.
چه باید کرد؟ سوالی است که پاسخ آن مفصل است. می‌توان به ناکارآمدی «اسلوبودان کواچ» اشتباهات کادرسرپرستی و اشباع‌شدن برخی ملی‌پوشان والیبال اشاره کرد؛ اما نمی‌توان به انکار همه چیز پرداخت!
والیبال چند سالی می‌شود راه خود را پیدا کرده و به اصطلاح فوندانسیون قوی و محکمی دارد. دلیلی هم وجود ندارد بیاییم این فوندانسیون را خراب کرده و از نو بسازیم. بدیهی است ورزش ما بارها و بارها از رفت و آمدهای پیاپی و تصمیمات عجولانه لطمه خورده است و این مرتبه نیز همین نگرانی وجود دارد.پرسش این جاست؛ آیا تمامی این افراد کارگروه ریشه‌یابی علل ناکامی والیبال بی غرض بوده و صرفا به فکر منافع ملی هستند؟ امیدواریم که چنین باشد؛ اما تجربه نشان داده معمولا چنین کمیته‌هایی به صورت فرمالیته تشکیل می‌شود یا اینکه افراد حاضر در آن در جستجوی منافع شخصی هستند! انتظار ما از کارگروه فعلی این است که ضمن نادیده‌نگرفتن زحمات فدراسیون داورزنی و داشتن نقد منصفانه، راهکار مناسبی هم برای برون‌رفت از بحران کنونی ارائه دهند. داشتن خروجی مناسب حداقل توقع والیبال‌دوستان ایرانی است که فکر نمی‌کنیم توقع بی‌جایی باشد.
