وقتی قرار شد «محمد بنا» برود برخی‌ها شکفتند و شاد گشتند که دیگر «فرنگی» روی آرامش را نخواهد دید و دوباره همه نگاه‌ها به سمت کشتی آزاد خواهد چرخید و قهرمانی «آزاد» در مسابقات جهانی بوداپست هم بر این مسائل دامن زد!
جلوی چشم فرنگی‌کاران اتفاقاتی می‌افتادکه قهرمانان مظلوم این رشته تبعیض را با تمام وجود لمس می‌کردند، اما بی‌توجه به این حواشی تمرین می‌کردند و تمرین!
تأسف اینجاست کسانی سنگ جلوی پای کشتی فرنگی می‌انداختند که در کشتی مسئولیت داشتند، اما موفقیت برادر ناتنی (!) خود را بر نمی‌تابیدند. انگار سیاستی در پیش گرفته شده بود که کشتی فرنگی سقوط کند تا موفقیت‌های کشتی آزاد پررنگ‌تر جلوه کند و همه ناکامی‌های المپیک را فراموش کنند، اما تا خدا نخواهد برگی روی زمین نخواهد افتاد. آقایانی که نسبت به مشکلات، معضلات، حواشی و اتفاقات کشتی فرنگی سکوت اختیار کرده و بی‌توجهی نشان می‌دادند به جایی رسیدند که بقای خود را هم در گروی موفقیت این رشته دیدند.
توگویی زمین و زمان دست به دست هم داد تا بار دیگر تاریخ تکرار شود دوباره کشتی آزاد ناکام شود و فرنگی جبران کند! سربسته می‌گوییم که این بار خداوند درس عبرت خوبی به برخی از آقایان داد تا بدانند حق و حقیقت راه خود را بالاخره پیدا می‌کند و امروز می‌خواهیم از جانب همین خودی‌ها از کشتی فرنگی عذرخواهی کنیم.
آقای کشتی فرنگی همه را ببخش. تو جوانی، اعتبار و آبروی خودت را گذاشتی تا ایران را در دنیا سربلند کنی و امروز ما دست افشان و پایکوبان مدح تو را می‌گوییم در حالی که خجالت زده هستیم!
باز هم بگذریم. نکته آخر کشتی فرنگی است که برای اولین بار در تاریخ مسابقات جهانی عنوان قهرمانی را جشن گرفتند تا ثابت کنند این رشته مدال‌آور قائم به شخص نیست و بعد از «محمد بنا» هم می‌تواند راه خود را پیدا کند به شرط آنکه دوستان بگذارند!
