نفیسه اقبال- بی شک هرگز کسی گمان نمی کرد که بزرگترین نظام فدرالیسم جهان که با اتکا بر مشی قلدرمآبانه خود تا چندی پیش بر مبنای نظریه نظم نوین جهانی در آستانه تحقق این فرضیه مهم و به ظاهر همه گیر برآمده بود در گردابی عظیم در آستانه مهم ترین رویداد دنیای سیاست خویش یعنی انتخابات دست و پا بزند؛وضعیت فعلی آمریکا که می توان آن را مجموعه ی از مسائل و مشکلات فرا اقتصادی و اجتماعی و همچنین عوارض ناشی از پدیده طبیعی طوفان سندی دانست کار را به جایی رسانده است که در قبل از انتخابات سیاستمداران هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه  را نگران کرده بود و این نگرانی سبب آشکار شدن بحرانی به نام کمبود مشارکت عمومی در انتخابات این دوره ی ایالات متحده گردید بحرانی که در زمان تبلیغات انتخاباتی به نوبه ی خود  به میدانگاه مناسبی برای جولان دو رقیب انتخاباتی تبدیل شد اما در این بین زنان هم از قافله ی انتخاباتی که از همان سال های نخست بیشتر جنبه فرمایشی در ایالات متحده به خود گرفته است جا نمانده وقبل از انتخابات به عنوان یک اقلیت نیمه غالب سهم به سزایی در این تبلیغات و وعده وعیدها را به خود اختصاص داده بودند از سوی دیگر زنان در جامعه آمریکا همواره مورد تظلم هستند و سهمشان در مشارکت های همگانی بسیار اندک است و مطابق این امر زمان هر چه به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در ششم نوامبر نزدیک می شد، نابرابری جنسیتی در چشم انداز سیاسی آمریکا بیش از بیش به چشم می خورد و به همین دلیل توجه شماری زیادی از رای دهندگان را در کشوری که در پارلمان ملی خود کمتر از معمول حد متوسط نماینده زن را دارا است و همچنین  داعیه تساوی جنسیتی و برابری حقوق مرد و زن را داشته به خود جلب کرده بود و این در حالی است که با گذاری کوتاه به پیشینه وضعیت حقوق زنان در انتخابات آمریکا و ذکر این مهم که زمان زیادی طول کشید تا این قشر توانستند به فعالیت در امور سیاسی بیاندیشند و به حق رای ومشارکت در انتخابات دست یابند این سردمدار پر مدعای حقوق زنان را به طور مسلم سرجای خود میخکوب می کند و البته شنیدن مسائلی از قبیل  اینکه به موجب گزارشی که مؤسسه زنان و سیاست امسال منتشر کرده است آمریکا از نظر حضور زنان در پارلمان ملی در سراسر جهان در رده نود و یکم قرار دارد و این رتبه از رتبه برخی از کشورهای در حال توسعه مانند رواندا، آفریقای جنوبی، کوبا و نپال هم پایین تر است ، به تبع بیانگر این مهم است که آمریکا تنها در نسخه پیچیدن برای کشورهایی نظیرایران که به زیان سیاست های او فعالیت دارند استاد است و صد البته از دوای درد خود عاجز .
اما نکته بسیار جالب و حائز توجه دیگر این است که با تمام این تفاصیل یکی از ارکان ورود شخصیتی نظیر اوباما به کاخ سفید  در دوره  قبل زنان بوده اند زنان در سال دو هزار و هشت به باراک اوباما کمک کردند به کاخ سفید راه یابد ولی کاهش حمایت آنها از وی آن طور که نتایج نظرسنجی های اخیر نشان می داد تا لحظاتی قبل از انتخابات این پرسش را به وجود آورده بود که چه کسی، آرای زنان را در انتخابات ریاست جمهوری روز سه شنبه در آمریکا بدست می آورد زیرا مطابق تحقیقات صورت گرفته در دوران اوباما فقر بی کاری و سقط جنین و مواردی نظیر تبیعض و نقض حقوق زنان گسترش یافته و شعارهای انتخاباتی باراک اوباما تحقق پیدا نکرده بود این در حالی است که حمایت زنان از اوباما امسال به طرز چشمگیری کاهش یافت که این مسئله در نگاه نخست انتخاب مجدد وی را به عنوان رئیس جمهور آمریکا، دشوارتر می نمود اما مطابق انتظارات در این دوره اوباما با اختلاف اندکی، آرای زنان را در مقابل رامنی بدست آورد و این امر مبین این حقیقت تلخ در آمریکا است که شرایط برای زنان هیچ تغییری نخواهد کرد. هر چند تا لحظاتی قبل از انتخابات در بسیاری از نظرسنجی های سراسری، فاصله رئیس جمهور آمریکا با میت رامنی کاندیدای جمهوری خواه در بین رای دهندگان زن به تک رقم کاهش یافته بود و این امر احتمال پیروزی این رغیب انتخاباتی اوباما را افزایش می داد اما انگار اوباما با ترفند تحقق شعارهای سابق خود توانست جلب نظر بسیاری از این اقلیت را کرده و البته سهم همسر وی که با سیاستی نرم در بین زنان و با فعالیت در قالب کمپین ها و ngoها فریاد تساوی جنسیتی در این دوره از انتخابات را سر داد سبب شد مجموعه ی ایالت متحده آمریکا از بین گزینه بد و بدتر ،بد را انتخاب کنند تا علاوه بر فرمایشی بودن این انتخابات بر همگان ثابت شود که این دو رغیب به ظاهر رغیب و در باطن رفیق هیچ تحولی در وضعیت زنان آمریکا ایجاد نخواهند کرد و البته امید می رود این امر سبب بیداری روز به روز جامعه زنان آمریکا نسبت به حقوق تضییع شده شان در قبال این دموکراسی دروغین و خودساخته شود و به قطع ایالات متحده حداقل به خاطر این امر زیان جبران ناپذیری را در موضع مسائل زنان متحمل خواهد شد زیرا هرگز رئیس جمهور دورگه ی امریکا که خود را از اقلیت می داند نمی تواند با بحران های فعلی دست و پنجه نرم کند و اگر رامنی نیز در مقابل به پیروزی دست می یافت شاید شرایط برای مجموعه این قدرت پوشالی بسیار شکننده تر می شد به عبارت بهتر تجربه سبب رأی آوری اوباما در مقابل رامنی شد هر چند که این تجربه ،تجربه ای تلخ و توأم با سختی و فشار برای تمام آمریکایی ها و به ویژه زنان است اما لا اقل بهتر از آتش افروزی و شعار مجدد تغییر توسط سیاستمداری تازه برای آمریکا است .