فردوس عادلی پور
واردات اخلاق ورزشی
این خیلی بده که ما جماعت ایرانی باید اخلاق و منش پهلوانی و ورزشی را از آن ور آب وارد کرده و بیاموزیم. البته فقط برای بعضی رشته‌ها! به همه برنخورد! یعنی توی دنیای حرفه‌ای و جنجالی ورزش، انسان‌ها و تیم‌ها به‌راحتی از یکدیگر جدا می‌شوند و هرگز نمی‌گویند: «قهر قهر تا روز قیامت! امیدوارم به زمین گرم بخوری!» و بعد هم چند هفته رسانه‌ها را سرگرم افشاگری علیه دوستان سابق کنند. حالا پس از 7 سال یورگن کلب که عاشق دورتموند بوده و عاشقش بوده‌اند، قرار است این طور جدا شوند: «ما به تازگی صحبت‌هایی با کلوپ داشتیم و در نهایت با هم تصمیم گرفتیم که بعد از 7 سال فوق العاده، این همکاری در پایان این فصل به پایان برسد. رابطه ما بر اعتماد و دوستی پایه‌گذاری شده بود. بنابراین، طبیعی است که اکنون شرایط دشواری را سپری می‌کنیم. کلوپ برای همیشه در بروسیا دورتموند جایگاه فوق العاده‌ای خواهد داشت.»
احساسات دو طرفه
دل به دل راه داره را در اولین برخورد برانکو با دستیار سابقش، حسین فرکی که حالا برای خودش، اعتباری دارد، به خوبی درک می‌کنیم. این مکالمه واقعی است و در سازمان لیگ اتفاق افتاده است! فرکی: بیا دل‌هایمان را به هم نزدیک کنیم تا احساسات واقعی من به تو منتقل شود. برانکو: باز هم رفقای بزرگی هستیم و البته همکاریم هیچ‌چیز بزرگ‌تر و زیباتر از این نیست که دو رفیق حالا با هم رقیب هم باشند. فرکی: من اعتقادم این است که معلم همیشه معلم است و شاگرد هم همیشه شاگرد است. من در مقابل شما هنوز هم همان احساس شاگردی را دارم. به همین دلیل هم در مورد بازی فردا باید از شما رخصت بگیرم؛ فرهنگ ما این طور است. برانکو در گوشی گفت: از شما می‌خواهم که بعد از بازی فردا تهران بمانید تا فرصت داشته باشیم یک شام با هم بخوریم.
