دین مبین اسلام حتی نسبت به حفظ آبروی افراد فاسق نیز تأکید دارد. لذا در دستورات فقهی می‌خوانیم که اگر کسی اهل گناهی است که همه می‌دانند و متجاهر به فسق محسوب می‌شود باز هم دیگران حق ندارند گناهان یا عیوب دیگر او را پشت سرش بیان کنند وگرنه مرتکب غیبت می‌شوند.

حتی بنا به برخی فتاوا امور مباحی که فرد علاقه ای به مطرح شدن آنها نداشته باشد نیز اجازه نداریم در ملأ عام بیان کنیم با وجود اینکه آن مسائل جزو عیوب او نیستند. جالب اینکه به فتوای مقام معظم رهبری غیبت اهل سنت نیز جایز نیست مگر آن دسته که دشمنی آشکار با اهل بیت دارند.

پیامبر گرامی اسلام(ص) درباره خطر هتک حرمت دیگران هشدار می دهد و می فرماید: «هرکس برای عیب جویی و فاش کردن اسرار برادر دینی اش قدم بردارد، اولین قدم او ورود به جهنم خواهد بود! و خداوند اسرار و عیوب او را نزد همه خلایق فاش و علنی خواهد کرد.» (لئالی الاخبار، ج ۵، ص ۲۴۱)

البته از بیان صریح رهبری مشخص بود که تذکر ایشان هیچ ارتباطی با تأیید یا عدم تأیید صلاحیت آن دسته از افراد ندارد زیرا برای رد یا تأیید دلایل فراوانی مد نظر قرار می‌گیرد. لکن تأسف آور اینکه از این تذکر اخلاقی رهبری بهره برداری غیر اخلاقی شد! هم در فضای مجازی و هم در مناظرات. اینکه یکی از نامزدهای محترم با وجود آگاهی از علت این تذکر، شورای نگهبان را به عدم توجه به بیان رهبری متهم نمود بداخلاقی آشکار بود. بدتر اینکه همان فرد بدون توجه به آنچه دغدغه رهبر انقلاب در رعایت اخلاق بوده و هست از بای بسم الله شروع به اتهام زنی و تخریب رقبایش نمود!

به قول فردوسی حکیم:

بزرگی سراسر به گفتار نیست

دو صد گفته چون نیم کردار نیست!