آن حضرت به یکى از یارانش به وقتى که بیمار شده بود، فرمود: «خداوند آنچه را از بیمارى به تو رسیده سبب سقوط گناهانت قرار داد، زیرا در بیمارى اجرى نیست ولى گناهان را همچون ریختن برگ‌ها از درخت از صفحه پرونده مى ریزد. پاداش در گفتارِ به زبان، و عملِ به دست و پا است. خداوند سبحان محض صدق نیّت و شایستگى باطن، هر کدام از بندگانش را بخواهد وارد بهشت مى کند.» مؤلف نهج البلاغه می‌گوید: اینکه امام فرموده «بیمارى را از جانب خدا پاداش نیست» صحیح است، چه اینکه بیمارى از جمله امورى است که آن را عوض است نه مزد، زیرا استحقاق عوض در برابر درد‌ها و بیماری‌ها و امثال اینها است که از جانب خدا به عبد مى رسد و اجر پاداش در برابر کارى است که عبد انجام مى دهد و مستحق آن‌ها مى گردد، روى این حساب بین عوض و پاداش فرق است که امام آن فرق را با علم نافذ و رأى صائب و درست خود بیان نمودند.
