علیرضا حاجی میرزابابا- برخلاف بعضی از روسای فدراسیون ها که وقتی برای مصاحبه تماس می گیری کلی کلاس می گذارند و می گویند با مسوول دفترم تماس بگیر و چنین و چنان کن افشین داوری با یک بار زنگ زدن به تلفن همراهش پذیرای سوالات تلفنی ما بود.
داوری در اردیبهشت سال 1341 در شهرستان درگز متولد شد، در سال 60 علاوه بر اخذ مدرک متوسطه قدم به عرصه ورزش نهاد، در همان سال به عضویت تیم ملی جوانان کشور در آمد و به مدت 8 سال افتخار عضویت تیم ملی جمهوری اسلامی را داشت.در سال 66 وارد دانشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی گردید و در سال 70 نیز از تحصیل فراغت یافت. داوری دارای مدرک مربیگری A بین المللی دو و میدانی و مربیگری درجه 2 آمادگی جسمانی و مدرس رسمی فدراسیون جمهوری اسلامی ایران می باشد.
دوومیدانی با افشین داوری به آرامش نسبی رسید و در شرایطی خوب، ورزشکاران این رشته به المپیک رفتند. سرانجام احسان حدادی هم اولین مدال المپیکی ایران در دوومیدانی را کسب کرد. با توجه به بالارفتن سطح توقعات اذهان عمومی از این فدارسیون با وی هم کلام شدیم تا از حال و هوای روزهای بهاری فدراسیون مطبوعش، وضعیت احسان حدادی؛ برنامه های بلند مدت برای المپیک برزیل و ... برای ما توضیح دهد.

حال و هوای این روزهای دوومیدانی کشور چگونه است؟
فدراسیون برنامه هایش را شروع کرده و شرایط خوبی هم داریم. اهداف ما اهداف گذشته است که در زمان مجمع این اهداف تصویب شد که اهداف 5 ساله بودند و باتوجه به برنامه ریزی هایی که داشتیم در حال پیگیری این برنامه ها هستیم. این برنامه ها شامل برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بودند که در حال پیشبرد این اهداف هستیم.

برای پیشبرد اهداف مشکلاتی وجود ندارد؟
در مجموع سختی هایی داریم که باید با آنها بسازیم اما سعی داریم این سختی ها را دور زده و از همه و همه عبور کنیم چرا که برای رسیدن به هدف باید جنگید.

کمبود بودجه فدراسیون شما را آزار نمی دهد؟
یکی از بزرگترین سختی ها همین کمبود بودجه و عدم اعتبار مناسب و به موقع است، که به نظر کل مملکت با این مشکل دست و پنجه نرم می کند و ورزش هم بخشی از مملکت و دوومیدانی هم بخشی از ورزش است. امید داریم سال 92 باتوجه به اینکه سال حماسه اقتصادی است بتوانیم بر تمام این مشکلات و کمبود بودجه ها پیروز گردیم.

با گران شدن دلار و نوسانات ارزی برای تامین دستمزد مربیان خارجی که به ایران آمده اند مشکل ندارید؟
در حال حاضر که مربی خارجی در فدراسیون نداریم و با تمام آنهایی که قبلا بودند تسویه حساب کرده ایم ولی در آینده برای رشته پرش طول و پرش ارتفاع با ایگور کافتین مذاکراتی انجام شده است و با 2 مربی روس هم برای احسان حدادی کار را تمام کرده ایم.بدون شک با آمدن این سه مربی هم مشکلی نخواهیم داشت چرا که از همین امروز تامین بودجه دستمزدهای آنها صورت گرفته است.
دوومیدانی با وجود آقای رحیمی معاون اول رئیس جمهور شرایط ویژه‌ای دارد. می‌توانستید از این شرایط استفاده کنید تا قوانینی به نفع شما ثبت شود ولی ظاهرا از این قصه عقب هستید.
در بحث کلان قضیه شرایط ما بسته به مسیر وزارت ورزش است و وزارت ورزش اقدامات مناسبی انجام داده است ولی در مجموع دولت فضای خوبی را برای ورزش ایجاد کرده است و این شرایط با توجه به بحث های کارشناسی و پشتیبانی بسیار مثمر ثمر و خوب بوده است. ورزش در سال گذشته منهای سختیهای مربوط به بحث اعتباری پشتیبانی خوبی داشته که امیدواریم این شرایط ادامه دار باشد تا در اهداف بلند مدت هم بتوانیم موفق باشیم و شرایط مثبت و رو به جلویی داشته باشیم.

وضعیت احسان حدادی چگونه است؟ او همیشه دلخور است و به نوعی هم حق دارد؟
ورزشکارها امکانات خود را با سطح جهانی مقایسه می کنند و این امر باعث می شود نتوانند شرایط را هضم کنند و خود را با شرایط موجود تطبیق دهند و توقعاتی را در این زمینه خواهند داشت و این توقعات هم نامعقول نیست و براساس نیازهای خود ورزشکار است  و این اعلام نیازی است برای بهتر کار کردن که بعضی از رسانه ها این را گلایه نام می دهند اما باید همه شرایط را کنار هم  داشته باشیم. ورزشکاری که 9 ساعت در روز تمرین می کند دچار فرسودگی روحی و جسمی می شود و نیاز به پشتیبانی دارد . به نظر من باید ورزشکاران پشتیبانی شوند به خصوص دوومیدانی کاران ، ما هم در حد امکانات شرایط را تامین کرده ایم و بسته به دیدگاه  و نظرات ورزشکار و شرایط و امکانات موجود ما نتیجه ای را می گیریم. حدادی هم باتوجه به شرایط  موجود ما کار بزرگی کرده ولی اگر با استانداردهای جهانی مقایسه کنیم نیاز به توجه بیشتری داریم.
حدادی پاداش 150 میلیونی خود را گرفته است؟
 بله خیلی وقت است.

وقتی هزینه هایی که در فوتبال می شود را با دوومیدانی و خروجی هر دو را مقایسه می کنیم، به نظر اگر به جای صرف این همه هزینه در فوتبال در رشته های پایه سرمایه گذاری کنیم بهتر نتیجه نمی گیریم؟
صحبت وزیر ورزش هم همین است و ایشان نظر مساعدی بر رشته های پایه دارند، اما فوتبال هم مخاطبین خاص خود را دارد و نشاط و شادابی خاص خود را به جامعه تزریق می کند و نمی توانیم این دو را با هم مقایسه کنیم ولی اگر شرایط را درست کنیم و به رشته های پایه توجه بیشتری شود نتیجه مناسب تری خواهیم گرفت. دو ومیدانی در المپیک 140 مدال دارد که این شرایط ویژه این رشته را در ورزش نشان می دهد.

شما در مسابقه پرتاب دیسک المپیک حضور داشتید. وقتی طلای احسان حدادی تبدیل به نقره شد چقدر افسوس خوردید؟
ما خودمان تجربه داریم در این موارد. دوومیدانی معمولا شش پرتاب یا شش پرش است. برخی هستند که در پرش‌ها و پرتاب‌های اول بهتر هستند، برخی در اواسط و برخی در انتها. احسان آمده بود مدال بگیرد. صبح همان روز که با من صحبت می‌کرد از من پرسید دلت می‌گوید من چه کار می‌کنم؟ گفتم مدال می‌گیری، بهترین رنگ را هم می‌گیری. احسان تا حالا چنین خطایی نکرده بود در پرتاب‌هایش. اصلا خطایش خیلی شدت نداشت. معمولا این خطاها را نمی‌گیرند. خطایی نبود که تعادلش را از دست بدهد. داور می‌توانست چشم پوشی کند. همان پرتاب خیلی خوب بود. البته چیزی را از دست نداد. خیلی دوست داشتیم احسان طلا بگیرد ولی همین نقره هم بی‌نهایت ارزشمند است. برای اولین بار در تاریخ کشور این اتفاق رخ داد. امیدوارم این انگیزه‌ای بشود برای کسب مدال‌های بهتر. قانون ورزش همین است و اینکه طلای احسان تبدیل به نقره شد عملکرد هیچ کس را زیر سوال نمی برد اما از نظر احساسی مردم، مسوولین،خود احسان، همه و همه دوست داشتند طلای احسان را ببینند و این خواست خدا بود که با نقره برگردد اما این باعث خواهد شد خود او با انگیزه بیشتری کار کند و طلا را نشانه بگیرد.
بوخونسوف مربی احسان حدادی چندان مورد توجه ما قرار نگرفت. او یک مدال‌آور المپیک به ما تحویل داد ولی ما آن‌طور که باید از او تجلیل نکردیم.
او خیلی علاقه‌مند به احسان بود. کاملا منطقی بود. زمان تمرین اصلا شوخی نداشت. به موقع تمرین کردن برایش اولویت داشت. بعد از المپیک گفت من بازنشست شده‌ام و باید بروم. ولی چون هنوز قرارداد داشت و احسان هم باید چند روز بعدش در مسابقات دایموند لیگ شرکت می‌کرد، باز هم احسان حدادی را می‌برد تمرین. احسان می‌گفت این من را کشت! به هر حال ورزشکار بعد از کسب مدال المپیک نیاز به استراحت دارد اما بوخونسوف برای انجام تمرینات خیلی جدی بود. او البته از شرایط راضی بود. ما هم تمام حق و حقوق مندرج در قرارداد او را پرداخت کردیم.

در مورد المپیک برزیل چه برنامه ای دارید؟
اگر زیرساخت ها درست باشد و بودجه فدراسیون ها به موقع و به اندازه پرداخت شود و ما بتوانیم اهداف بلند مدت خود را دنبال کنیم با دست پر از برزیل برمی گردیم.

خود شما در پرش سه گام فعالیت می‌کردید. با حضور شما، این رشته به جایی می‌رسد؟
من مدیریت می‌کنم. ما تابع یک قوانین هستیم.

در این رشته استعداد داریم؟
بله. می‌شود این‌ها را مدیریت کرد. دیدگاه من این است که ما در رشته‌هایی که زودتر به نتیجه می‌رسیم، بیشتر کار کنیم. باید رشته‌ها را طبقه‌بندی کنیم.
دوومیدانی ما با دوومیدانی دنیا فاصله‌ای زیاد دارد. کشورهای آفریقایی که فلات و کویر دارند، در دو استقامت خیلی خوب هستند ولی مردم مناطق کویری ایران سهم زیادی در تیم‌های ملی ندارند.
ما در مجموعه مناطق کویری، امکانات خوبی هم داریم. در زاهدان یک سالن بسیار خوب و تخصصی دارند با بهترین نوع تارتان. من هم فکر نمی‌کردم این امکانات را داشته باشند. سالن تخصصی دوومیدانی است. خیلی ایده‌آل است. یک استادیوم هم دارند که پیست تارتان دارد. در همان شهر زاهدان یک استادیوم خاکی هم داریم. مجموعه این‌ها خیلی خوب است چون برای تمرین بچه‌ها خاک نیاز داریم، سالن نیاز داریم و استادیوم هم نیاز داریم. ما باید افرادی داشته باشیم که بتوانند بچه‌ها را جذب کنند. ولی برخی جاها امکانات نداریم. مثلا خراسان شمالی هنوز پیست ندارد. من خیلی دارم تلاش می‌کنم که حداقل یک پیست تاسیس کنیم برایشان.

تعداد کل ورزشکاران دوومیدانی کار در ایران چند نفر است؟
حدود 17 هزار نفر.

 با توجه به جمعیت ایران کم نیست؟
خیلی کم است، تعدادشان باید دو برابر باشد که حق انتخاب ما بیشتر باشد. البته الان هم قابل قبول هست ولی بهتر است که دو برابر باشند. ما در برخی از رشته‌های دوومیدانی واقعا عقب افتاده‌ایم؛ مثل پیاده‌روی. این رشته، ورودی المپیک دارد. اگر در پرتاب دیسک دوم المپیک می‌شویم، خیلی همت شده است. ما باید 300 نفر پرتابگر دیسک داشته باشیم که یک نفرشان مدال المپیک بگیرد. آمریکا در تمام رشته‌های دوومیدانی، 3 نفر را به المپیک آورده بود که در تمام رشته‌ها یک نفر فینالیست داشت. ولی ما در پرش با نیزه کل ورزشکارانمان 3 نفر هستند. 2 نفرشان بالای 5 متر می‌پرند و یک نفرشان نزدیک به 5 متر می‌پرد. در پرش با نیزه از خود محسن ربانی استفاده کرده‌ایم که آکادمی این رشته را تاسیس کنیم. اما کارها در حال انجام است و برنامه ای داریم که علاقمندان و استعدادها را از سطح کشور جمع کنیم. وقتی ورزشکاری در رشته های دوومیدانی باید 50 میلیون از جیب برای این رشته خرج کند ، مردم با دیدن ورزشکاران فلان رشته که نمی خواهم اسم هم بیاورم که میلیاردی  در سال پول می گیرند این می شود که همه جذب رشته های توپی می شوند و گرایشات به سمت دوومیدانی کم می شود.البته برای فرهنگ سازی رسانه ها و همه ارکان باید دست به دست هم دهند تا بتوانیم موفق باشیم.

برای رسیدن به این مهم چه کارهایی کرده اید؟
 با توجه به هماهنگی هایی که با آموزش و پرورش انجام شد، کلاس ششم از سال 91 به صورت اجباری طرح درس دوومیدانی برگزار می شود و مدارس تخصصی دوومیدانی شروع به کار کرده اند و تمام آموزش های این مدارس در حد فدراسیون جهانی است. با توجه به سطح آموزشی این مدارس و اجباری شدن دوومیدان در زنگ ورزش یکی از سالهای تحصیلی و تقویت سطوح آموزشی و مدرسین برون مرزی که به داخل آمده اند به نظر در چند سال آینده کفایت لازم را خواهیم داشت.