هفت رفت

بالأخره فرهاد مجیدی از فوتبال خداحافظی کرد. در یک بازی سرد و بی روح و تقریباً بدون تماشاگر و بی هیجان و بدون برد در بازی آخر از دنیای بازیگری خداحافظی کرد و نوشت:« از فردا همان جایی می‌ایستم که شما می‌ایستادید. زیر برف، یخ، باران و آفتاب سوزان. اما این بار من باید به شما احترام بگذارم و تشکر کنم، درست همان کاری که شما برای من انجام دادید.» و بعد عده ای از فوتبالیست‌های سابق و امروزی با او همدرد شدند. وحید هاشمیان پیغام داد که:« فرهاد هم رفت و شاید فقط چند نفر از آن نسل باقی مانده‌اند؛ علی کریمی، سهراب بختیاری‌زاده و ... بیایید قدرشان را بدانیم.هفت دوست‌داشتنی! قلب و درکم را با حال و احساست همراه می‌کنم و برایت بهترین‌ها را آرزو می‌کنم و توجه‌ات را به بازگشتی پرفروغ  و دوباره در عرصه‌ای دیگر جلب می‌نمایم.شاد، سربلند و موفق باشی 7 محبوب و دوست‌داشتنی فوتبال ایران.» هادی ساعی هم گفته :« سوز و غربت در مدل جدایی و خداحافظی فرهاد هم ما را بیشتر به یاد او می‌اندازد. چرا که حضور صدهزار نفر و یا کمتر خیلی فرقی در خداحافظی ندارد. مهم بعد از آن است که آنها را فراموش نکنیم.» وحنیف عمران زاده در کد هواداری خود نوشت: خورشید بی غروب و دریای بی ساحل با تو معنا گرفت.«7 استقلال» تقدسش را وامدار توست،«7 مقدس» در میان اشک‌هایمان رفتی اما بدان تو از من زنده تری آهای فرهاد مجیدی!» اگه معنی بعضی از این حرف ها را نفهمیدید، ما را هم با خودتان همدرد بدانید. گویا مسابقه بازی با کلمات بوده! هرکی کلمه های بیش تری بگه که کسی نفهمه برنده است!