پیامبری که از همه پیامبران پیمان پذیرش نبوت او را گرفته بود، نشانه‌های او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارک بود. در روزگاری که مردم روی زمین دارای مذاهب پراکنده، خواسته‌های گوناگون و روش‌های متفاوت بودند؛ عده‌ای خدا را به پدیده‌ها تشبیه کرده و گروهی نامهای ارزشمند خدا را انکار و به بت‌‌ها نسبت می‌دادند و برخی به غیر خدا اشاره می‌کردند. پس خدای سبحان، مردم را به وسیله محمد(ص) از گمراهی نجات داد و هدایت کرد و از جهالت رهایی بخشید.1
پیامبر اکرم(ص) راه و رسم زندگی را نشان داده و به فرموده قرآن اسوه حسنه است که برای تمام دوران‌ها الگویی اَتَم و اکمل می‌باشد و به فرموده پیامبر اکرم(ص) من برای احیای مکارم و بزرگواری‌ها و نیکی‌های اخلاقی به پیامبری مبعوث شدم. اسوه حسنه‌ای که امام خمینی(رحمه الله علیه) با الگوگیری از ایشان به احیای مکارم اخلاقی پرداختند و با تبعیت از آیه « مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ .... 2 (محمد فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند).
امروزه فضای کشور به سمت انتخاباتی پیش می‌رود که ادامه دهنده راه امام(ره) عزیزمان است، امامی که اساس کار خودرا مقاومت قرار دادند و به دنبال ایجاد جامعه‌ای توحیدی بودند و آنچه را انجام می‌دادند که مورد رضای خدا و حجت خدا بوده است اما برخی افراد برای به دست آوردن قدرت و حکومتی که از منظر امیرالمؤمنین از آب بینی بز هم پست‌تر، به تخریب دیگر رقبای می‌پردازند البته از حق نباید گذشت که برخی افراد از ابتدای تبلیغات بیان کردند که برای به دست آوردن رأی به دنبال تخریب کسی نیستند چرا که تخریب موجب حاشیه‌سازی می‌شود مسئله‌ای که حضرت امام خامنه‌ای در سالگرد رحلت امام(ره) عزیزمان در بیانات خود به نامزدها گوشزد کردند.
حال گفتمان انقلاب اسلامی بعد از حدود چهار دهه الگویی برای بیداری اسلامی شده است. روحیه مقاومت مرحوم امام خمینی (ره) برگرفته از سیره امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است. چرا که حضرت می‌فرمایند: فرمان خدا را برپا ندارد جز آنکس که در اجرای حق مدارا نکند و سازشکار نباشد و پیرو آرزوها نگردد.3 برخی افراد ادعایی را مطرح می‌کنند که خود در اثر کوتاهی در امور موجب پدید آمدن آن مشکلات شده‌اند و باز هم یادآور سخنی از امیرالمومنین علی بن ابی طالب است. که می‌فرمایند بعضی‌ها حقی را می‌طلبند که خود ترک کردند و انتقام خونی را می‌خواهند که خود ریختند.4
حال که برخی افراد به مکارم اخلاق پیامبر عظیم الشأن اسلام در مناظرات خود پایبند نیستند و به تخریب رقبا و بیان ادعایی مغایر با اسناد و شواهد می‌پردازند و در پذیرش حق موضع غیرصحیح می‌گیرند اما آنچه که بر عمار واجب است گوش فرا دادن به سخن امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است. حضرت در حکمت 45 خطاب به عمار می‌فرماید: ای عمار! مغیره را رها کن، زیرا او به عمد حقایق را برخود پوشیده است تا شبهات را بهانه لغزش‌های خود قرار دهد. پس در تمام شئونات سیاسی، فرهنگی و اقتصادی باید از گفتمان پیامبر اکرم(ص) تبعیت کنیم و مؤید این ادعا سخن امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است. حضرت می‌فرمایند به پیامبر پاکیزه و پاکت اقتدا کن که راه و رسم او الگویی است برای الگو طلبان و مایه فخر و بزرگی است برای کسی که خواهان بزرگواری باشد و محبوب‌ترین بنده نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند و گام بر جایگاه قدم او نهد.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از دنیا چندان نخورد که دهان را پر کند و به دنیا با گوشه چشم نگریست، دوپهلویش از تمام مردم فرورفته‌تر، و شکمش از همه خالی‌تر بود.
دنیا را به او نشان دادند اما نپذیرفت و چون دانست خدا چیزی را دشمن می‌دارد آن را دشمن داشت و چیزی را که خدا خوار شمرده، آن را خوار انگاشت و چیزی را که خدا کوچک شمرده کوچک و ناچیز می‌دانست. اگر در ما نباشد جز آن که آنچه را خدا و پیامبرش دشمن می‌دارند، دوست بداریم یا آنچه را خدا و پیامبرش دشمن می‌دارند، دوست بداریم یا آنچه را خدا و پیامبرش کوچک شمارند بزرگ بداریم، برای نشان دادن دشمنی ما با خدا و سرپیچی از فرمان‌های او کافی بود!
پس پیروی کننده باید از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پیروی کند و به دنبال او راه رود و قدم بر جای قدم او بگذارد وگرنه از هلاکت ایمن نمی‌باشد که همانا خداوند محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را نشانه قیامت و مژده دهنده بهشت و ترساننده از کیفر جهنم قرار داد. و چه بزرگ است منتی که خدا با بعثت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بر ما نهاده و چنین نعمت بزرگی به ماعطا فرموده رهبر پیشتازی که باید او را پیروی کنیم و پیشوایی که باید راه او را تداوم بخشیم.5
پی نوشت:
خطبه1 نهج البلاغه، صفحه25
سوره فتح، آیه29
حکمت110، نهج البلاغه صفحه45
خطبه 21 نهج البلاغه، صفحه45
خطبه 161 نهج البلاغه، صفحه215
